ҠОТЛАЙБЫҘ!!!

Таңсулпан ҒАРИПОВА

ҺАБАҠ

... Оҙаҡ* йөрөгән кеүек тә булманы, мәгәр Зәйнәп ҡайтып инеүгә ишек алдында аяҡ кейеме тулы ине. Ҡатын-ҡыҙҙыҡы. Бөтөнләй яланаяҡ ҡалдырмаҫтай аяҡ һауыттары. Кешегә ҡамасау-босоҡ булыуҙан ҡурҡҡан Зәйнәп йәһәт кенә үҙ бүлмәһенә уҙҙы. Үтешләй кухняға күҙ һалды: өҫтәл тулы ризыҡ, шешә. Һыуһаһа ла, түҙергә булды: кухнялағы табын ғәҙәттә оҙаҡҡа ҡоролмай. Балкон асыҡ. Кухня менән Зәйнәп йәшәгән бүлмә өсөн – бер балкон. Улар яғын Гөлнара ҡыҙыл бау менән билдәләп ҡуйҙы. Йәнәһе, быныһы – һинеке, кухня – минеке. Ҡыҙыл бау – сик һыҙығы. Сик. Сикте аҡылы теүәл кеше боҙмай. Был – закон. Яҙылмаған ҡанун. Балкондан ап-аруҡ ҡыҙмаса ҡатын-ҡыҙ тауышы килә. Тәҙрәһенә ҡоролған пәрҙә ҡояштан һаҡлаһа ла, һүҙгә ышыҡ була алмай. Эскә төшкән ҡырҡ градус тәьҫиреме – тауыштары көр сыға быларҙың.
– Рита, ул яҡҡа сыҡма!
– А че?
– Не видишь: веревка!
– И че?
– А то, что туда нельзя! Это ихняя сторона!
– Гульнар… – тауышына ҡарағанда, быныһы теге “а че ла и че” түгел. Баҫалҡыраҡ тауыш. – Давно хотела спросить: как это тебе удалось?
– Что? – Тәмәке еҫе тыштан өйгә инә. Зәйнәптең уға тыны быуыла.
– Ну бына… Окольцевать, как его… Айрата?
– Как это “окольцевать”? Ну даешь ты, Эмма. Просто. Он – мой муж. А муж тогда только муж, когда он принадлежит только одной, единственной женщине.
– Понятно. Но ты сама говорила: у него сын от первого брака.
– Ну и что? Теперь у него есть дочь. Наша дочь. Мальчика не я рожала. Моя дочь со мной.
– Да-а-а… – Быныһы “и че”ның тауышы – Ты, Гульнара, всегда отличалась…
– Чем?
– Рискованностью…
– Рискованностью?
– В чем это, как говорится, выражается, мадам?
– Хотя бы то, что, – “и че” уйлана бирҙе. – То, что, твое дальнобойное прошлое…
– Ой, Рита! Как будто үҙең не пробовала создавать семью! Что было – то быльем поросло! Алтынды тапҡансы нисә шурф ҡаҙалар? Жиланы тапҡас, унан ситкә китмәйҙәр. Айрат – моя жила! Наша порода – Булатовы – свое не упускают!
– Ай да ладно! – Зәйнәп инде Эмманы тауышынан белә. – Да ладно, хватит. Ой! Анекдот? Свежий! Кстати, про дальнобойщиков. Вообщем, один дальнобойщик решил собрать всех своих детей, рассыпанных по всем уголкам… страны.
– Собрал? – Гөлнара тауышы.
– Собрать-то собрал, но когда вернулся домой, его встретила только жена. “Где дети, дети где?” – спрашивает муж. А жена ему в ответ: “Их увезли дальнобойщики”.
– Ха-ха-ха!
– Так что, за своей дочерью глаз не спускай!..
– Ха-ха-ха!
Һыуһыҙлыҡтан сарсаған Зәйнәп бөтөнләй хәлһеҙләнде. Укол! Уныһын алырға ла хәл кәрәк… Аңы томаланғандай, ятҡан түшәге уйылып төшөп барғандай, әллә ҡайҙа батҡандай. “Укол!” “Укол кәрәк!” “Дим!..”

*әҫәрҙән өҙөк.