«Нимә һуң ул рәхәтлек, ләззәтлек, ҡайҙан уны табырға?» – тип уйлап, бер көндө эҙләргә сығып киткән. Бер аҙ барғас, көрәк менән ер соҡоған крәҫтиәнде осратҡан.
– Олатай, һин ҡәнәғәтлекте ҡайҙан табырға икәнде белмәйһеңме? – тип һораған үҫмер.
– Беләм, – тигән ҡарт башын күтәрмәй генә. – Тик хәбәр һатып торорға ваҡытым юҡ, эшем ҡала.
– Әйҙә, улайһа, мин ерҙе ҡаҙайым, ә һин һөйлә! – тигән ул.
– Ярай һуң...
Егет көрәкте алған да ерҙе соҡой башлаған. Эҫе ҡояш арҡаһын яндырған, бөтә тәне буйлап тир аға, ти. Ҡәнәғәтлектең ҡайҙа икәнлеген белгеһе килеп, бер туҡтамай эшләгән. Ә ҡарт ағас төбөнә ултырып, ситтән генә егетте күҙәткән. Бер-ике сәғәттән һуң ғына:
– Улым, әйҙә, ултырып ял итеп ал! – тип өндәшкән.
Егет эш ҡоралын ситкә бәргән дә һалҡынса ғына күләгәлә ултырған ҡарт янына сүгәләгән. Бабай тәҡдим иткән һыуҙы йотлоғоп эскән.
– Вәт, исмаһам, хөрриәт! Бына ҡайҙа ул рәхәтлек! – тип ҡысҡырып ебәргәнен һиҙмәй ҙә ҡалған.
– Дөрөҫ, – тип раҫлаған оло кеше, – бына шул инде ҡәнәғәтлек! Әгәр ҙә һәр эште ялҡауланмай ғына ихлас башҡарһаң, рәхәтлек үҙе һине килеп табасаҡ. Шуны онотма бер ҡасан да.
Фото: www.instagram.com