Әллә нисә ай буйы башҡа ҡоштарҙы яҡын да ебәрмәйенсә уны һаҡлай. Сөнки берәү менән дә «табышы»н бүлешкеһе килмәй. Бына бер мәл сәскә дүрткелләнеп, шаҡмаҡҡа әйләнә лә шартлай. Тирә-яҡҡа йомшаҡ ҡына кәбәк тарала. Баҡтиһәң, мамыҡ ҡыуағы икән ул.Шул ваҡыт Һандуғас эргәһенә Кәкүк осоп килгән дә:
– Бына күрҙеңме инде ҡомһоҙлоҡ нимәгә килтергәнен. Берәүҙе лә шул ағасҡа яҡын ебәрмәнең. Ниңә улай ҡыланырға? Беҙҙе эргәңә яҡынайтһаң, һиңә ваҡытында ҡайҙа емеш, ҡайҙа мамыҡ үҫкәнен әйткән булыр инек...