Олатай менән ейәне түтәлдәрҙәге ҡый үләндәрен утап йөрөй икән.
– Бер ни ҙә аңламайым... – тип бошонҡо тауыш менән әйтеп ҡуйған малай. – Беҙ сәскән, көн дә һыу ҡойған үҫентеләр һаман йүнләп үҫеп китә алмай. Ә бер ниндәй иғтибар булмаған ҡый үләндәре бөтөн ерҙе баҫып бара...
Олатай йылмайып ҡуйған:
– Тормошта ла шулай, улым. Әҙәм балаһы өсөн әһәмиәтле, ҡиммәт булған һәр нәмә унан күп хәстәрлек, иғтибар, көс талап итә. Ә кәрәкһеҙҙәр үҙҙәре үк “йәбешергә” әҙер. Тормошто боҙмаһындар өсөн уларҙы ваҡытында “йолҡоп” ташларға кәрәк.