Балкондағы хазина

–Өйө тулы китаптыр инде, –тине дуҫым Самат.
Беҙҙең кеүек туҫтаҡ-туҫтаҡ бәрәңге һуғып, ҡуйы һөт, әсе ҡатыҡ һемереп үҫкән ауыл малайҙарына ул ғы­на эш моңмы ни! Теге әйберҙәрҙе бишенсе ҡатҡа, күҙ асып йомғансы, шатыр-шотор ташып та ҡуйҙыҡ.
Баш ҡалаға яңы ғына килеп, илла-аллаға йәшәп ятҡан әҙәмдәргә, өс бүлмәле фатир хан һарайынан да ары күренде.
– Китаптары ҡайҙа икән?– тип бышылдаштыҡ үҙ-ара. Тегеләй-былай алан-йолан ҡарауыбыҙҙы һиҙепме, сәй ҡайнаған арала тип, яҙыусы ағай бүлмәнән бүлмәгә юрттырып йөрөп, үҙенең фатиры менән таныштырырға тотондо. Бүлмә һайын телевизор, ялтлап торған ши­фонерҙар, беҙ төштә лә күрмәгән тағы әллә нәмәләр. Стенаның буйынан буйына һуҙылып киткән шкафтағы ялтыр-йолтор шәшкеләрҙән, рюмкалаларҙан күҙҙәр ҡамаша.
– Кеше был тиклем дә яҡшы йәшәр икән! – Күҙебеҙ туҫтаҡтай булды. Ә беҙгә берәй кеше килһә, сәй эсергә шәшке таба алмай хыялый булабыҙ.
– Был стенканы күптән түгел генә килтерттек, булғас булһын тип, йомшаҡ мебелде лә кожанныйын алдыҡ, йыйын шаҡо- шоҡо менән өйҙө сүпләү килешмәҫ. – Яҙыусы ағай тәмләп-тәмләп һөйләй ҙә һөйләй. –Все тәки әкәй-шөкәй әҙәмдәр түгелбеҙ ҙә инде. Республикала мәртәбәле кешеләр. Береһенән-береһе дәрәжәле ҡунаҡтар ишек яғын һыуытмай. – Яҙыусы ағай был һүҙҙәрҙе әйткәндә, дөрөҫөн һөйләйем бит тигәндәй йөпләү көтөп, беҙҙең күҙҙәргә тура ҡараны.
Бына бөтә бүлмәләрҙе лә барлап сыҡтыҡ. Ә китап тигән нәмәнең остоғо ла күренмәйсе.

– Мужыт туҙан-фәлән йотоп тормаһын тип анау шкафтар эсенә тултырып ҡуйғандыр, – тип бышылданы Самат.
– Көн-төн тимәй яҙышҡан кешенең китап уҡып ултырырға ваҡыты ла юҡтыр, шуға юҡҡа расхутланып алып та тормайҙыр, – тинем мин.
Бер аҙҙан яҙыусы ағай:
–Әйҙәгеҙ, егеттәр, берҙе көйрәтеп ебәрәйек әле, –тип беҙҙе балконға әйҙүкләне.
Күҙ ҡарашыбыҙ менән эҙләгән хазинаны беҙ нәҡ шунда таптыҡ та инде. Хан заманындағы иҫке генә сервантта китаптар теҙеп ҡуйылғайны.

А. ХАЖИЕВ.