Күкәй ашарһың

– Нимә булды, түтәй? – тип ҡыҙыҡһынды атайым.
– И-и, Нәжметдин энем, башҡа һыймаҫ ҡайғы килде бит – ил атабыҙ үлгән, Сталин бабай! Хәҙер беҙҙе кем ашатыр инде?! Астан үләбеҙ ҙәһә! – тип, ҡарға ятып, аунай-тәгәрәй, боҙ тырнап илауын дауам итте.
– Ярай, түтәй, артыҡ өҙгөләнмә әле, нисек тә бер яйы табылыр, –тине атай, уны тынысландырырға тырышып.
– Ҡайҙан яйы табылһын инде?
– Бер ҙә булмаһа, астан үлмәҫ өсөн ферманан тауыҡ күкәйе сәлдереп алып ҡайтып ашарһың, – тине атайым шаяртыбыраҡ та, хәленә инеп тә.
– Урларһың, бар! Өс көн элек кенә урлағаным өсөн штраф сәпәнегеҙ бит!
– Ә һин нәфсеңә булышып биҙрәләп урлама! Кеҫәңә һалып үҙеңә көнгә етерлек кенә алып ҡайт! Бер кем дә тикшермәҫ.
Был һүҙҙәрҙе ишеткәс, түтәй, ышанырғамы, ышанмаҫҡамы тигән­дәй, ауыҙын асып торҙо-торҙо ла, ҡапыл ғына үҙгәрҙе лә ҡуйҙы.
– И-и, йылы кәңәшең өсөн сикһеҙ рәхмәт яуһын үҙеңә, туғаным. Тап шулай итермен. Ҡайтҡан һайын тиҫтәнән артыҡ сәлдермәм. Ант итәм! – Ул, илауынан туҡтап, өҫ-баштарын ҡаҡҡылап тороп баҫты ла, ауыҙы йырылып, шатлығынан юлбашсы үлеүен дә онотоп, ҡанатланып, юлын дауам итте.

Фото: kartinkin.net