Табип

Тәүҙә үлтереп ауыртҡан аяҡҡа ҡы­ҙыу­лыҡ менән һылтыҡлап булһа ла баҫа инем әле, ҡайтып етеүгә, теге бармаҡ күгәреп тә сыҡҡан. Был хәл, баяғы, бармаҡ һыныуға туп-тура иша­ра. Бөгөн ял, амбулатория эшләмәй, ә тиҙ ярҙамды ошо, минең өсөн оло булһа ла, дөйөм алғанда, ваҡ мәсьәлә менән борсоғо килмәй. Ни эшләргә? Ҡапыл ауылдашым Морат ағай иҫемә төштө. Ишматов. Ул, бер ҡулын юғал­тыуға ҡарамаҫтан, һыңар ҡулы менән һылап-һыйпап, кешенең сыҡҡан быуынын ултырта, төрлө үләндәр кәңәш итә торған ине.
Кәләшем менән бер әсмүха сәй алдыҡ та, машинаны ҡабыҙып, киттек күренергә. Әмәлгә ҡалғандай, юлы­быҙ­ға Морат ағай үҙе тап булды.
– Морат ағай, – тием, – һеҙгә күре­нер­гә китеп бара инек, аяғымды ауырт­тырҙым, – тип өндәшәм.
– Улым, һин ҡайҙа күргәнең бар, та­биптың ауырыуҙы тышта ҡабул иткә­нен? – “докторымдан” ундай яуап көт­мәгәйнем. Шуға баҙап ҡалдым, ә ул, хәлемде аңлап, көлөп ебәрҙе.
– Өйөмә бара тороғоҙ, хәҙер, һарыҡ­тарҙы ҡарайым да, ҡайтам.
Аптыраныуҙарым алда булған икән әле, ауыртҡан бармаҡты диҡҡәт менән ҡарап сыҡҡас, шундай вердикт сығарҙы халыҡ табибы:
– Балнисҡа барып йөрөмә, гипс һал­­һалар ыҙаларһың, бармағың сат­наған ғына, аҫлы-өҫлө шына һал да, дегәнәк япрағын йылы һыуға манып, урап ят. Биш көндән ныҡлап аяҡҡа баҫырһың.
Уның ошо яп-ябай ысул менән дауалауына эстән шикләнеңкерәһәм дә, барыһын да ул әйткәнсә эшләнем. Һәм... биш көндән аяғыма баҫтым. Хә­ҙер ҙә һағынып, һоҡланып иҫкә алам Морат ағайыбыҙҙы, йәне йәннәттә булһын.

Әхәт ИШБУЛАТОВ.