Йола буйынса уға иң алама урынды бирәләр. Әгәр халыҡ, әйтәйек, мәктәп спортзалында йәшәһә, ул тышта ҡыуыш ҡороп көн итә. Бөтә эҙемтәләр юҡ ителмәйенсә, ул шул ҡыуышта йәшәй, ғәрәсәт урынын һуңғы булып ҡалдыра. Хакимиәт башлығы менән ҡатыны ла мотлаҡ булырға тейеш. Ир зыян күргәндәрҙе хәүефһеҙ урындарға урынлаштырып, башҡа эштәрҙе атҡарғанда, ҡатыны уны, тамаҡ бешереп, ҡыуышта көтөп ултыра.
Японияла тәбиғәт ғәрәсәте эҙемтәләре тиҙ генә хәл ителә. Эш уларҙың эшлекле булыуында, етеҙлегендә түгел. Хакимиәт башлығы ҡыуышта үҙе генә айҙар буйы йәшәй ала. Ә бына эргәһендә булған ҡатыны тынғы бирмәй: “тышта йәшәп арыным”, “өйҙә балалар көтә”, “йомшаҡ урында ятып йоҡлағым килә...” Мейеһен серетә генә инде. Чиновникҡа уфтана-уфтана эшен йәһәтерәк эшләүҙән башҡа бер ни ҡалмай.
Айгөл СӘЛӘХОВА.