Ҡатыны ла күп уйлап тормай, иренең һораған нәмәләрен алып килергә тип икенсе бүлмәгә инеп китә. Ҡағыҙ, ручка тотоп сығыуына ирҙең ҡулы иҙәнгә һалынып төшкән. Телен саҡ ҡыбырлатып:
—Өлгөрмәнең инде, кәләш,—ти ҙә күҙен йома.
Ирҙең хәйләһе барып сығамы, юҡмы—уныһын белмәйем. Ҡатыны аҙаҡ башын төҙәтәме—быныһы лә миңә ҡараңғы. Тик шуны беләм: хәҙер был ҡатын ғүмер буйы бергә йәшәгән иренә: “Һин үлгәндә…”,—тип һүҙ башлай.
Р. Булатова.