Пинкут Ҡотлой

Бер үҙе өс кеше ашағанды һыпыртып ҡуя Ҡотлой бер ултырғанда. Ашаған­да ҡолаҡтары ғына һелкенеп тора, башҡалар кеүек табындағы һүҙ­гә ҡушылып, ләстит һатмай. Хә­йер, әйтер хәл юҡ, эшкә лә шәп үҙе. Әммә ашағанда уға етеүсе юҡ та, булмаҫ та. Тамаҡ тигәндә тамуҡҡа керер тигәндәре нәҡ уның кеүектәр хаҡында булыр. Беҙҙә хатта теге киң бил­дәле кейәү мәҙәген дә Ҡотләх­мәт исеме менән бәйләп һөйләй­ҙәр. Имеш, Ҡотлой ҡайныһына ҡу­наҡҡа барған да, табында күп ашап оятҡа ҡалмаҫ өсөн, бер ҡаҙҙы үҙенә бешереп алған. Табындан тороп, тышҡа сығып кер­гән арала, өй артына ҡасып, шул ҡаҙҙы ла кимереп алырға өлгөрә икән. Күҙ асҡыһыҙ буран. Ул арала өйҙән ҡайныһы сыҡҡан. Буранға иҫе китеп:
– Вәт, әй, һыпырта-а! – ти икән. Был һүҙҙәрҙе ишетеп ҡалған Ҡот­лой “кейәүенең ашағанын ғәйеп иткән” ҡайныһына асыуы ҡаба­рып:
– Һыпыртһам, һинекен һыпырт­майым әле – үҙем алып килгән ҡаҙҙы ашайым! – тип ҡуйған, ти, имеш.
Бына шулай күп ашауы менән мәҙәккә кергән кеше ул беҙҙең Ҡотләхмәт. Һаранлығы – айырым тарих. Һәр хәлдә, “Пинкут Ҡот­лой” ҡушаматын шуның арҡаһын­да ала ул. Ауылда бик эш таба алмаған Ҡотләхмәт бер ваҡыт Себергә сығып китә. Ҡулы бел­гәнгә унда ла эше табылып тора. Аҡсаһы ла мул ғына сыға. Тик ҡулына бирмәйҙәр. Банктан карта алырға ҡушалар. Ә тегендә конверт тотторалар һәм ундағы “пин-код” тип аталған һандарҙы бер кем дә күрмәһен өсөн өйҙә генә асырға кәңәш итәләр. Ҡот­лой кешегә күрһәтә буламы һуң! Поезда ла конвертты асмай – йөрәк турындағы түш кеҫәһенә һалып, һыпыра-һыпыра ҡайта, түҙә. Өйҙә, ҡатыны алдында асыр­­ға ла ҡурҡа хатта – күреп ҡалмаһын, үҙенән башҡа аҡса­һын ала башлар, йәнәһе. Ҡатыны иртүк яғып, ҡыҙҙырып торған мунсаға алданыраҡ барып, сит-ят күҙҙән ҡасып, асырға була пин-кодлы конвертты. Шунда ғына иркен тын алып, кеҫәһенән ҡәҙерле әйберҙе тартып сы­ғара һәм тейешле урынды тыр­на­ған­дан һуң килеп сыҡҡан дүрт һан­ды күрә. Ул арала алмаш кейем-һалым күтәргән ҡа­ты­ны мунсаға килеп керә.
– Әллә минән йәшереп ҡыҙҙар хаты уҡый инде! – тип ҡысҡырып ебәрә, ире­нең конвертты мейес­кә ыр­ғытҡанын абайлап.
Ҡатынының янғын һүндереү машинаһыныҡынан да яманыраҡ тауышынан зиһене таралған Ҡотлой:
– Өс, туғыҙ, өс... – тип ҡабат­лай-ҡабатлай мейес ауыҙына ташлана. Тик ҡыҙған мейестә ҡа­ғыҙ торамы ни!
– Иштек инде ишәк сумарын!!! – ти пин-кодтың һуңғы ике һанын бөтөнләй онотҡан Ҡотлой.
– Нимә булды һуң? Аңлат әле кешесә – ҡыҙҙар хаты түгел инеме ни? – ти һөйөнөргә лә, көйө­нөргә лә белмәгән ҡатыны.
– “Ҡыҙҙар” һиңә! Һиңә күрһәт­мәҫ өсөн пин-код яҙылған ҡағыҙ­ҙы мейескә ырғыттым һәм дүрт һандың һуңғы икеһен оноттом – инде хәҙер нисек алабыҙ аҡса­ны?! – Мунса сабыныу ҡайғыһы ла ҡалмаған Ҡотлойҙоң үҙенән “Ашығыс ярҙам” машинаһы тауыштары сыға...
“Себерҙән байып ҡайтҡан” Ҡотлойҙоң ҡатыны тағы ике ай буйына ауыл буйлап бурысҡа аҡ­са һорап йөрөргә мәжбүр була.
– Пинкутын онотҡан шул! – тип, мунсалағы хәлде лә тәфсилләп һөйләй, етмәһә.
Шуның арҡаһында өс кеше урынына ашап та ит ҡундыра алмаған һәм ябыҡ, оҙон кәүҙәле булғаны өсөн ауылда “Ҡолға Ҡотлой” тип йөрөтөлгән Ҡотләх­мәтебеҙ үҙенә шундуҡ шап итеп йәбешкән заманса ҡушаматҡа эйә була һәм “Пинкут Ҡотлой”ға әйләнә. Иллә-мәгәр, икенсегә Се­берҙән урап ҡайтҡан Ҡотлой аҡса ала торған картаһын да, пин-код яҙылған конвертты ла тиҙерәк ҡатынына тоттора:
– Пин-кодты онота күрмә! – ти.