Юбилярҙар

Иң тәүҙә дирек­торыбыҙ Азат Ғәбиҙулла улы илле йәшен тултырҙы. Үҙегеҙ бе­ләһегеҙ, әкәй-шөкәй дата түгел. Шуға ла байрамға зыҡ ҡубып, етәк­себеҙ­ҙең иҫендә үлгәнсе ҡалырҙай итеп әҙерләндек. Алдан сценарий яҙҙыҡ, ҡырҡмаһа ҡырҡ тапҡыр, тигәндәй, репетициялар үткәрҙек.
Ул көндө эшкә ир-аттар ялтлап торған костюмдарҙа, ҡыҙҙары­быҙ ханбикәләр кейә торған ярым шәрә күлдәктәрҙә, ҡулы­быҙ­ға шарҙар тотоп, ихатанан етәксебеҙҙең ишеге алдына тиклем теҙелеп баҫтыҡ. Юбиля­ры­быҙ күренеү менән, тирә-йүнгә дәртле музыка тауышы һибелде, ә беҙ ҡаршыһына йүгереп барып, уны сәскәләр гөлләмәһенә күм­дек.
–Юбилейығыҙ менән ҡотлай­быҙ!
–Һеҙ иң шәп етәксе! Һеҙҙең ме­нән эшләүе шул тиклем рәхәт!
–Таҙалыҡ, бәхет теләйбеҙ!
Шул саҡ директорыбыҙҙың ҡыуанғанын күрһәгеҙ ине!
Нимә бүләк иттегеҙ тиһеңме? Яҡшы тилвизер! Директор һынлы директор кешегә йыйын юҡ-бар бүләк итеп булмай бит. Дөрөҫ, әҙерәк кеҫәгә бәрҙе инде. Шулай ҙа дөрөҫ эшләнек, отолманыҡ тип уйлайым. Күңеле ирәбеләнеп киткән хужабыҙ ул айҙа премияны ҡутара яҙҙы.
Унан һуң, әҙерәк кенә хәл алыр­ға өлгөрмәнек, баш бухгал­теры­быҙ Айгизә Мансуровнаның юбилейы килеп терәлде. Уныҡын да директорҙыҡынан кәм уҙғар­ма­ныҡ. Почти бер үк статустағы ке­шеләр бит. Тамаша алдан әҙер­­ләнгән сценарийҙан да шә­берәк килеп сыҡты. Уға ла, матур-матур теләктәребеҙҙе әйтә-әйтә, бүләк­тәребеҙҙе тапшыр­ҙыҡ. Мин бе­ләгенә алтын сәғәт таҡтым. Сабир нәҙек оҙон бар­маҡ­тарына алтын балдаҡтар кейҙерҙе, Рә­фис муйынына алтын сылбыр эл­де. Ни хәл итәһең, бөтәбеҙҙең дә кеҫә яғы шаҡтай йоҡарҙы. Шу­лай ҙа үкенескә түгел, ахы­рыһы, берәй нәмә һорап инһәң, мәңге һытыҡ йөҙлө бухгалте­рыбыҙҙың йөҙө кеше рәтенә инә башланы, хатта ошо көндәрҙә үк теүәл берәүгә разрядымды арт­тырырға вәғәҙә бирҙе.
Өсөнсөгөҙ кем булды, тиһең­ме ул? Ә өсөнсөһөмө? Ә уныһы ла бар ине шул. Ҡара әле, ерле иҫем­дән сыҡҡан. Теге аҙнала ғына ҡотлаған һымаҡ инек үҙен. Хәҙер әйтәм, теге ней, кем булды әле ул? Ә-ә-ә-ә, иҫемә төштө, төштө. Теге, өйрәк кеүек туйтанлап саҡ атлап йөрөгән йыйыштырыусы Тәғзимә бит әле. Ваҡыт яғы бик-бик тығыҙ булыуға ҡа­рамаҫтан, уны ла шартына килтереп, шәп бүләкләнек. Дөрөҫ, саҡ ҡына һуңлабыраҡ, ҡабалан-ҡарһаланыбыраҡ килеп сыҡты инде. Шулай ҙа ничауа ғына булды. Открыткаға үҙенә Хоҙайҙан ике ғүмер, сәләмәт булыуын, ба­лаларының ҡыуанысын күреп йә­шәүен теләүебеҙҙе яҙҙыҡ, мин хатта дүртенсе класта үҙем яҙған дүрт юллыҡ шиғырымды ла уҡы­ным. Ну, шәп, көтөлгәндән дә шәп килеп сыҡты! Апайыбыҙ, ошо йәшкә етеп, бындай ҙа дәү ке­шенән тәүге дәү бүләк алыуым тип, эй, ҡыуанды, эй шатланды. Тулҡынланыуынан хатта күҙҙә­ренән йәштәр килеп сыҡты.
Бына шулай юбилейҙар яман шәп үтә беҙҙә. Һәр береһенә бү­ләген дә, йылы һүҙен дә йәл­ләмәйбеҙ.

Венер ИСХАҠОВ.