ӨЙЛӘНЕҮ

– Сәй ҡайнағансы баҙарға сығып ҡына килһәңсе, йәнекәйем, – тип уйҙарымды бүлде кәләшем.
– Ә ниңә? – Мин аптырап ҡалдым.
– Бәй, сәй эсергә печенье ла юҡ, салат эшләргә помидор, ҡыяр, укроп та кәрәк, алма, әфлисун да бөткән, өҫтәл матур булһа күңеллерәк тә инде, – ти кәләш һушты алырлыҡ итеп ихлас йылмайып.
Наҙанлығымдан оялып ҡуйҙым. Аяғөҫтө генә сәй һемереп сығып йүгергән ваҡыттарҙы оноторға ваҡыттыр ҙа инде.
Арманһыҙ булып баҙар юлын тапауым бушҡа булманы. Кәләштең аш-һыуға оҫталығы иҫ киткес икән: табын иҫ киткес бай, ризыҡтар телде йоторлоҡ тәмле булды. Бына ниндәй икән ғаилә тормошо! Әйтәм, кәләш алған дуҫтар туптай һимерә лә китә.
– Фәрит дуҫҡа бара һалайыҡ әле, – тим сәғәт уҡтарының алға етеҙ ҡуҙғалыуына иғтибар итеп,– как-раз хәҙер төшкөлөккә ашарға ҡайта ул.
– Хәҙер, йәнекәйем, – тип ап-аҡ тештәрен күрһәтеп йылмая берҙән-берем. – Күлдәкте үтекләп, сәсте йыуып, биҙәнеп кенә алайым да...
Ике-өс сәғәт тә үтмәне, кәләш менән етәкләшеп ишектән сығып та киттек. Юл ыңғайы тағы ла баҙарға һуғылдыҡ.
– Кешегә күстәнәсһеҙ барыу килешмәй, – ти бит кәләшем, Магазинға ла инеп сыҡтыҡ.
–Шәп носки алайыҡ һиңә, бер юлы бер-ике пар, – тип бик ныҡышҡас аппағым – ризалаштым. Бер юлы кәләшкә лә туфли, күлдәк, сумка, башҡа вак-төйәк әйбер алдыҡ. Булғас, икебеҙгә лә булһын, тип бик дөрөҫ әйтә икән ул ҡатындар.
Фәрит дуҫтарҙың йортона килеп еткәндә күктә йондоҙҙар емелдәшә башлағайны инде. Эштән күптән ҡайтҡандыр инде. Ах, шайтан, дуҫымда ниндәй йомош бар ине һуң әле? Нисек кенә тырышһам да хәтергә төшмәне.
Кәләш алғас, төн генә түгел, көн үткәне лә, аҡса бөткәне лә һиҙелмәй икән. Ҡалған яғы – ожмах. Өйләнегеҙ, егеттәр, үкенмәҫһегеҙ!

Фото: ru.pinterest.com