Ныҡлабыраҡ ҡарамаһаң, ысынынан һис тә айырылмай. Ул осорҙа, хәтерегеҙҙә булһа, әлеге һымаҡ меңлектәр, биш меңлектәр тураһында әйтеп тә тормайым, юҡ ине әле. Кәли, хеҙмәттәшемде шулай тип атайыҡ, уны ҡыҙыҡ күреп, өҫтәлендәге быяла аҫтына һалып ҡуйҙы. Бер нисә көндән уның янына беҙҙең икенсе бер хеҙмәткәр, әйтәйек, Вәли инде. Уға аҡса ныҡ оҡшаны, инәлеп-ялбарып тигәндәй һорап алды. Өйөндә алғы бүлмәләге көҙгө өҫтөнә ҡуйған.
Кәли, Вәли һәм ялған аҡсаны саҡ ҡына онотоп тороп, тағы ла бер персонаж – Ғәли менән танышайыҡ.
Ғәли менән Вәли – күршеләр. Ғәли йыш ҡына унан күпмелер ваҡытҡа аҡса һорап торған. Ғәли төшөрөргә яратһа ла, Вәли, башҡа күршеләре һымаҡ уҡ, уның үтенесен кире ҡаҡмаған, сөнки Ғәли һүҙендә торған. Әгәр бер йылдан ҡайтарам, ти икән – тәғәйенләнгән ваҡытҡа ҡайтарған. Әгәр бер сәғәттән, ти икән – ҡулығыҙға секундомер ала алаһығыҙ, Ғәли бер секундҡа ла һуңламаясаҡ.
Ул көндө Ғәли иртүк инә.
– Йөҙ тәңкә биреп тор әле, төштән һуң ҡайтарырмын.
Вәли кеҫәһенә тығыла, ләкин кредит карточкаһынан башҡа хатта унлыҡ та таба алмай.
– Ғәли, миндә юҡ.
Ғәҙәттә, бындай осраҡтарҙа Ғәли әллә ни көйәләнмәй: «Юҡ икән, юҡҡа суд та юҡ, икенсе күршенең ишеген ҡағабыҙ, кемдең аҡсаһы бар, буш сығармаясаҡ». (Һүҙендә торғанын хәтерләгеҙ.) Был юлы ул ни өсөндөр китергә ашыҡмай.
– Вәли, һин мине беләһең бит. Төштән һуң бирәм, тип әйткәнмен икән, төштән һуң аҡсаң ҡулыңда булыр.
Вәли күршеһенең былай ҡыланыуына аптыраһа ла, йәнә бер тапҡыр ашыҡмайынса ғына үҙе менән аҡса юҡлығын аңлата.
– Һин баш төҙәтһен, тип, тота килеп банкоматҡа йүгерә алмайым.
– Йә, ярай… – Ғәли ауыр көрһөнгән һәм Вәли шунда уҡ тейешенсә баһалай алмаған һүҙҙәр әйткән: – Бөгөн һин ниңәлер минең хәлемә инергә теләмәйһең.
Ғәли сығып киткән. Ләкин 15 – 20 минут үтер-үтмәҫтән яңынан килгән. Ҡулында шешә булһа ла, башын төҙәтергә өлгөрмәгән.
«Башҡа күршеләрҙән алып торған, уны кем ауыр хәлдә ҡалдырһын инде», – тип уйлаған Вәли. Әммә ул хаҡлы булмаған.
– Вәли, беләһеңме, булдыра алһаң, һин мине ғәфү ит. Хәҙер барыһын да һөйләп бирәм. Тик башта әйт әле, ни өсөн миңә аҡса биреп торманың?
– Ғәли, мин һиңә әйттем дә баһа, янымда аҡса юҡ. Әле лә юҡ. Карточкала ғына. Аңламайһыңмы әллә?
Шунда Ғәли аңлатҡан. Ул кеҫәһенән өс йөҙлөк, биш унарлыҡ һәм ике тәңкә ярым сығарған.
– Вәли, һин гел хәлемә индең. Мин һине бер ваҡытта ла ауыр хәлдә ҡалдырманым. Шулай бит?
Шаҡ ҡатҡан Вәли Ғәлиҙең ни һөйләгәнен бер нисек тә төшөнмәгән, шуға күрә ҡаршы төшмәгән, шым ғына тыңлаған.
– Һин мине ғәфү ит, биш йөҙлөгөңдө һорамай алдым. Теге көҙгө өҫтөндәге биш йөҙлөктө. Бына сдачаһы, ә йөҙөн төштән һуң индерермен…
Дауам итергә кәрәкме?
В. ЫРЫҪҠОЛОВ.