Тыныс йоҡла!

Аңлашыла, туғандары һәм таныштары һәр береһе үҙенә өлөш көтә, васыятнамәһендә иҫкә ал­ғандыр тип ышана, нәфсе – шайтан, миллионға өмөт итеүсе­ләр ҙә аҙ түгел, сөнки байғураның иҫәбендә миллиардтар, ә егерме табип, өсөһө академик, алтыһы фәндәр докторы, ун бере фән кан­дидаты, тағы ике-өс көн булһа ла тартһын ине, тип хыяллана. Сөнки яҡшы ғына төшөм керә Хоҙай биргән һәр көндө.
Ҙур залда байғура улы менән генә ҡалған, ти. Әйтә, ти, бай­ғу­ра:
– Бына, улым, минең үлем дә килеп етте. Оҙаҡламай китәм. Ҡылған эштәрем өсөн яуап би­рергә. Ләкин был һине борсо­ма­һын. Мин яуап табырмын. Был мине артыҡ борсомай ҙа. Ки­ре­һенсә, мин һинең өсөн көйәлә­нәм, был донъяла бер үҙең ҡа­лаһың тип борсолам. Ҡыйын булыр һиңә бер үҙеңә тормош кө­төү. Бер нәмә лә эшләй бел­мәй­һең бит һин. Үҙем быға ғәйепле. Иркәләп үҫтерҙем. Ҡыйынлыҡ күр­мәһен, тинем. Бер эшкә өй­рәтмәнем. Үҙеңә ашарға ла бе­шерә белмәйһең бит һин. Нисек йәшәрһең? Шуға көйәләнәм.
– Хе, ҡартлас. Ашарға бешерә белмәйһең, имеш. Һин, старик, вообще. Был бит иң еңел эш. Бынан да еңел нәмә юҡ.
Был һүҙҙәрҙе ишеткәс, ҡарт­тың йөҙө яҡтырып китә. Ул һорай һала:
– Бешерә беләһеңме ни? Өйрәндеңме ни?
– Нимәһе бар, предок. Мин теләгән ризыҡ ашап үҫтем и дальше шулай буласаҡ. Билмән дә ашай алам, теләһәм, бәлеш ашайым, теләһәм, былау. Телә­һәм, алма пирогы. Нимә телә­йем, шуны ашайым.
– Ҡайҙан бешерергә өйрән­дең? Йомортҡа ҡыҙҙыра беләм, тиһәң, ғәжәпләнмәҫ инем, аш бешерә беләм, тиһәң дә артыҡ ғәжәпләнер урын юҡ. Һин бит, бәлеш бешерәм, тиһең. Бәлеште нисек бешерәләр инде? Һөйләп күрһәт.
– Был бик ғәҙәти эш, папулька. Бынан да еңел ни бар? Бәлеш ашағың килһә, старик, аш бе­шереүсеңде саҡырып алаһың да, әйтәһең. Миңә бәлеш-маҙар бешер, тиһең. Әгәр инде ҡоймаҡ теләһәң, аш бешереүсегә, ҡой­маҡ бешереп бир, тиһең.
– Ә һин өйләнеп, үҙеңә яңы йорт төҙөргә уйлаһаң, ул саҡта ни эшләрһең?
– Йорт төҙөүҙән дә еңел эш юҡ, старик. Элементарно! Башта өс гектар ер һатып алаһың. Унан архитекторҙы саҡыраһың. Миңә өс ҡатлы йорттоң һыҙымын эшләп бир, тиһең. Ул һыҙымдар­ҙы әҙерләгәс, прораб саҡыраһың да, уға әйтәһең, бына шундай һыҙым буйынса йорт төҙө, тиһең. Йорт төҙөүҙең нимәһе бар, ҡарт­лас? Унан кәрәкле мебель һатып алырға ҡушаһың да, яңы йортоңа ҡуйҙыртаһың. Шунан рәхәтләнеп йәшәй башлайһың. Бик еңел ул. Ноу проблем!
– Ә яңы йорттоң баҡсаһы булмаймы ни?
– Ни эшләп булмаһын! Баҡса­сы­ны яллайһың да, ошо ерҙә баҡса үҫтер, тиһең. Ул баҡса үҫтерә. Баҡсалы булыуҙың бер ҡыйынлығы юҡ. Старик, ҡайғыр­ма, мин йәшәй беләм ул.
– Ә сирләп китһәң? Төндә теш­тәрен һыҙлай башлаһа?
– Теш һыҙлаһамы, старик? Тоже ноу проблем. Секретарыңды саҡырып алаһың да, әйтәһең уға. Ҡаланың иң яҡшы теш врачын уятып минең янға килтер, тиһең. Донъяла йәшәүҙең бер ҡыйынлы­ғы ла юҡ, старик. Мин бөтәһен дә беләм. Бер үк хафаланма. Минең өсөн ҡайғырма. Йәшәй алам мин донъяла. Ещё как йәшәйәсәкмен. Минең уже проекттар бар. Беҙгә ҡытай повары кәрәк, массажистка-француженка кәрәк. Как-то һин упустил быларҙы, старик. Масштабно йәшәргә кәрәк донъяла. Мин ещё лучше тебя йәшәрмен. Һин ҡай­ғырма, старик! Тыныс йокла! Чао!

Юныс ЗӨБӘЙЕРОВ.