Үҙе йырлата

– Ҡартишәк, нишләп бер туҡтауһыҙ ас ауыҙыңды күтәреп, мөңрәп тик йөрөйһөң ул! Моңоң булһа бер хәл!
Бабай ҙа аптырап тормай:
– Эй, ҡарсыҡҡайым, мине теге зәхмәт үҙе йырлата бит, – ти.
Көндәрҙең береһенәдә әбей менән бабайҙы ауылдаштары мәжлескә саҡыра. Ашап-эсеп, мәҙәктәр һөй­ләшеп бик күңелле ултыра улар.
–Әйҙә әле берҙе генә йотоп ҡара, тәмле генә ул,– тип Ғәйшә әбейгә лә ҡыҫтап-ҡыҫтап шайтан һыуын һоналар.
Бер сама ултырғас, ҡунаҡтар таралыша башлай. Юл буйына Ғәйшә әбей йыр һуҙа. Бабайы аптырап ҡала.
– Атаҡ, ҡарсыҡ, нишләүең был?
– Эй, ҡартыҡайым, ысынлап та, был нәмәкәй үҙе йырлата, – ти икән әбей.
Шунан бирле беҙҙең яҡта араҡы тигән нәмәне “Үҙе йырлата торған” тип кенә йөрөтәләр.

Мәсғүт ҒИЛМЕТДИНОВ.

Фото: vsesvoi43.ru