Шундай шәп көн ине

– Ваҡытлы пломба ҡуйҙым, – тине миңә һәм ке­ҫәмә шым ғына нимәлер һалды. Ҡараһам, телһеҙ ҡалдым, мең тәңкә. Эйе, өр-яңы!
– Һеҙ нимә? – тип, кире һонам аҡсаһын.
– Алығыҙ, зинһар, алығыҙ, – тип инәлә был. – Берүк алығыҙ. Иртәгә тағы килерһегеҙ.
Сығып китеүҙән башҡа сара ҡалманы. Шәп башланды был көн. Ҡатынға эшкә сығырға ваҡыт. Ҡыҙ­ҙы урынлаштырырға кәрәк, эргәлә генә балалар баҡсаһы бар, булмаһа шунда кереп сығайым.
Ишек төбөндә үк мөдир ҡаршы алды. Шатлығы йөҙөнә сыҡҡан:
– Һеҙгә урын кәрәкме? – тине ихлас йылмайып.
– Эйе, – тим өмөтһөҙ генә.
– Быға тиклем ҡайҙа йөрөнөгөҙ? – тине мөдир ап­тырап. – Һеҙҙе ҡасандан бирле көтәбеҙ. Бер урын бушаны, балағыҙҙы килтерә һалығыҙ.
– Ысынлапмы?
– Эйе, һеҙҙең өсөн беҙ ифрат шат, – тине һәм кеҫәмә ҡыштырҙатып нимәлер тығып та ҡуйҙы. Ҡолай яҙҙым, кеҫәмдә ике биш меңлек. Йәмғеһе ун мең һум аҡса ята.
– Мин үҙем һеҙгә бурыслы, – тип аҡсаны кире һонам.
– Юҡ, юҡ, ала күрегеҙ, зинһар, беҙҙе дөрөҫ аң­лағыҙ, – ти мөдир. – Ҡыҙығыҙҙы кил­терегеҙ, көтәбеҙ.
Бына ғәжәп! Эш тә көйләнде, аҡса ла булды. Әллә донъя шулай үҙгәрҙеме икән? Ышанырлыҡ та түгел.
Ҡайҙа барырға? «Ер алайыҡ, өй төҙөйөк», – тип ҡатын ҡолаҡ итен ашай. Әллә хакимиәткә барып, бәхетте һынап ҡарайһымы. Шәхси торлаҡ тө­ҙө­лөшөн үҫтерәйек, тип дәүләт әһелдәре көнө-төнө һөйләй.
Хакимиәттә мине сәскә менән ҡаршы алдылар. Күтәреп тигәндәй бер йыуан һәм ҙур ғына түрә ҡаршыһына килтереп баҫтырҙылар.
– Ни йомош? – ти был миңә, мөмкин тиклем нығыраҡ йылмайып. – Беҙ һеҙҙең үтенесте тормошҡа ашырырға әҙер.
– Теге, ней, төҙөргә, ер...
– Ер!
– Эйе, бәләкәй генә ер. Өй төҙөргә...
– Күпме?!
– Би-би-биш-алты булһа...
– Эй ошо беҙҙең халыҡ, бигерәк баҫалҡы. Биш-алты, имеш. Унда нимә төҙөйһөң? Аласыҡмы? Әйт, күпме?
– Ун! – тинем мин, батырлығымды йыйып.
Түрә телефон төймәһенә баҫты:
– Бына бик баҫалҡы кеше килгән. Ун… юҡ, ун биш сутый ер бирегеҙ. Үҙенә оҡшаған урындан һайлап алһын. Урманы, күле, юлы, газы булһын. – Йыуан урынынан етеҙ генә күтәрелде һәм миңә ҡарай атлап, – ҡотлайым, – тине.
Ҡоласын йәйеп мине ҡосаҡлап алды, арҡамдан дөпөлдәтеп һөйҙө һәм өйрәнелгән хәрәкәт менән кеҫәмә бер нисә төргәк аҡса тыҡты.
– Кире алығыҙ, үҙем һеҙгә күпме бирәйем, – ти­нем, аҡса төргәктәрен кире һоноп, – кире алығыҙ.
– Ну, беҙҙең халыҡ! Простота! Инәлтер тип уйлағайным да, – йыуан рәхәтләнеп көлдө. – Би­рергә өйрәнгәс, алырға ла өйрәнәйек. Күп түгел, бер миллион ғына. Ғәфү ит, туған, артығын бирә алмайым. Хәлдән килгәнсә.
– Рә-рә-рәхмәт, – тип кенә әйтә алдым.
– Рәхмәт күп булыр. Беҙ һеҙгә, ябай халыҡ­ҡа, яр­ҙам итергә бурыслы, – тип ишек тө­бөнә тиклем оҙатып ҡуйҙы. – Ике көндән инеп сыҡ. Ҡағыҙ­ҙа­рың­ды алырға…
Ҡайтҡас ҡатынға һөй­лә­гәйнем, ышанмай. Аҡсаны ҡат-ҡат һанай­быҙ, байтаҡ сыға бит, миллион эргәһен­дә ун бер мең һум ята.
Иртәгеһен теште дауалатып бөтөргә поли­к­ли­никаға юлландым. Коридор тулы кеше, этеш-төр­төш. Табипҡа саҡ барып еттем. Эйе, теге та­бипҡа. Креслоһына әллә этеп йыҡты, әллә үҙем йығыл­дым, табип тештәремде шытырлатып ботарлай ҙа башланы.
– Был тештәр менән нисек бығаса йәшәнең? – тип мине әрләй-әрләй ике тешемде һурып алды һәм эйелә төшөп:
– Һинән ике мең һум, – тип ыҫылданы. Аҡсамды ҡалдырып, саҡ сығып киттем.
Балалар баҡсаһында күргән­дәр­ҙең, ишет­кән­дәрҙең барыһын да яҙып та, һөйләп тә тормайым. Мөдир мине һәм ҡыҙымды бөтә балалар, ата-әсәләр алдына баҫ­тырып әрләне:
– Бөтәһе лә тотоп килә, ә был, оятһыҙ, ун меңде кеҫәһенә тыҡты ла китте. Рәхмәт тә әйтә белмәне. Етмәһә, ҡыҙын беҙгә килтергән. Һеҙҙең сират өс-дүрт йылдан килеп етәсәк.
Хакимиәткә барып торманым, үҙе килеп кергән миллиондан ниңә баш тартырға. Ятһын әйҙә, бәлки кәрәге тейер. Иртә менән ишек ҡаға башланылар.
– Асығыҙ, юҡһа емерәбеҙ!
Асып ебәрһәм, ике амбал тора. Амбалдарҙың бе­реһе яғымлы ғына өндәште:
– Ниңә ҡастың? (Пип, пип). Һин бөгөн хаки­миәткә (Пип,пип) килергә тейеш инең, (Пип) ер алырға. (Пип-пип)...
– Һине көтәләр, – икенсеһе уҫалыраҡ өндәште һәм ҡулында күҫәк уйнатып алды. – Фатирың ҙур ғына икән. Ике-өс миллионға тартыр.
– Бә-бә... бәлки... ба-ба... банктан кредит алырмын, – тинем мин көс-хәл менән.
– Ү-ү-үҙең ҡара, – тине уҫал амбал.
Ҡара джиптың артҡы ултыр­ғы­сында ике әз­мәүергә һыйынып ха­кимиәт яғына елдерәм. Кеҫәмдә теге миллион. Етерме икән? Радионан дикторҙың шат тауышы ишетелеп ҡалды: «Ҡала­быҙ­ҙа кор­руп­цияға ҡаршы көрәш аҙналы­ғы уңышлы тамамланды…»
Бәй, мин ошо аҙналыҡтың ҡатнашыусыһы бул­ғанмын икән дәһә!
Ф. ТИМЕРБАЕВ.