– Светлана Петровна! Миңә ике көнгә ял бирегеҙ әле?
Тәбиғәте менән үтә ипле Светлана Петровна Бибинурҙың һөйләп бөткәнен көтмәне.
– Беләм, Бибинур Мөхәмәтовна, беләм. Мин үҙем дә, әҙерәк ял итеп алығыҙ, тип әйтергә йөрөй инем...
Иртәгеһен сәғәт етелә ғәҙәтенсә һикереп тороп баҫҡан Бибинур, эшкә барырға кәрәкмәгәнен иҫенә төшөргәс, кире урынына ауҙы. Аруҡ ҡына интеккәндән һуң ойоп барған кеүек ине. Эргәһендә ятҡан кеҫә телефоны зыңғырлай башланы. Таңһылыу Зәйнулловна шылтырата булып сыҡты.
– Ялымда ла эш һөйләмәксе була, – тип Бибинур телефонды алманы.
Бер аҙҙан телефоны, яҙма хәбәр килгәнде белгертеп, ялҡау ғына сыйылданы. СМС Таңһылыуҙан ине. «Ты где?»
Был минең отгулда икәнде белмәй икән. Әгәр яуап яҙмаһаң, осона сыҡмайынса йәнә бер ун тапҡыр шылтыратасаҡ. Шунан тю-тю туйғансы йоҡлау!..
Бибинур, йоҡоло күҙҙәрен көскә асып, коллегаһына яуап яҙҙы. «Мин ял итәм». Таңһылыу ныҡышты. «Нисек? Кем рөхсәт итте?»
Бибинур үлеп йоҡлап барғанлыҡтан, Светлана Петровна тип яҙырға иренде. «Св. Петр» тип кенә ҡуйҙы. Таңһылыу Зәйнулловна бындай яуапҡа ныҡ асыуланып, завуч бүлмәһенә төтәп барып инде.
– Ҡара әле, ишшеү мыҫҡыл итеп маташа! Имеш, ялды Святой Петрҙан һораған...
Хәлде шунда уҡ төшөнгән Светлана Петровна, яйлап ҡына тороп баҫты ла, Таңһылыу Зәйнулловнаның күҙҙәренә ҡараны:
–Ул ысынлап та Святой Петрҙан һораны.
Таңһылыу Зәйнулловна Светлана Петровнаға һораулы төбәлде, күҙҙәрендәге аптырауҙы бер нисә секундтан һуң асыш нурҙары күмде.
– Ой, ғәфү итегеҙ, Святой Пётр… Ой, Светлана Петровна…
Бибинур ул мәлдә иҙерәп йоҡлай ине. Таңғы йоҡо тәмле була. Бигерәк тә Пётр һымаҡ изгеләр һаҡлағанда…
Рәмилә ТОРОМТАЕВА.