Изге Петр

– Светлана Петровна! Миңә ике көнгә ял бире­геҙ әле?
Тәбиғәте менән үтә ипле Светлана Петровна Бибинурҙың һөйләп бөткәнен көтмәне.
– Беләм, Бибинур Мөхәмәтов­на, беләм. Мин үҙем дә, әҙерәк ял итеп алығыҙ, тип әйтергә йөрөй инем...
Иртәгеһен сәғәт етелә ғәҙәтенсә һикереп тороп баҫҡан Бибинур, эшкә барырға кә­рәкмәгәнен иҫенә төшөргәс, кире урынына ауҙы. Аруҡ ҡына интеккәндән һуң ойоп барған кеүек ине. Эргәһендә ятҡан кеҫә телефоны зыңғырлай башланы. Таңһылыу Зәйнулловна шылтырата булып сыҡты.
– Ялымда ла эш һөйләмәксе була, – тип Бибинур телефонды алманы.
Бер аҙҙан телефоны, яҙма хәбәр килгәнде белгертеп, ялҡау ғына сыйылданы. СМС Таңһы­лыуҙан ине. «Ты где?»
Был минең отгулда икәнде белмәй икән. Әгәр яуап яҙмаһаң, осона сыҡмайынса йәнә бер ун тапҡыр шылтыратасаҡ. Шунан тю-тю туйғансы йоҡлау!..
Бибинур, йоҡоло күҙҙәрен көскә асып, кол­ле­гаһына яуап яҙҙы. «Мин ял итәм». Таңһылыу ны­ҡышты. «Нисек? Кем рөхсәт итте?»
Бибинур үлеп йоҡлап барған­лыҡтан, Светлана Петровна тип яҙырға иренде. «Св. Петр» тип кенә ҡуйҙы. Таңһылыу Зәйнул­ловна бындай яуапҡа ныҡ асыуланып, завуч бүлмәһенә төтәп барып инде.
– Ҡара әле, ишшеү мыҫҡыл итеп маташа! Имеш, ялды Святой Петрҙан һораған...
Хәлде шунда уҡ төшөнгән Светлана Петровна, яйлап ҡына тороп баҫты ла, Таңһылыу Зәйнул­ловнаның күҙҙәренә ҡараны:
–Ул ысынлап та Святой Петр­ҙан һораны.
Таңһылыу Зәйнулловна Светлана Петровнаға һораулы төбәл­де, күҙҙәрендәге аптырау­ҙы бер нисә секундтан һуң асыш нур­ҙары күмде.
– Ой, ғәфү итегеҙ, Святой Пётр… Ой, Светлана Петровна…
Бибинур ул мәлдә иҙерәп йоҡ­лай ине. Таңғы йоҡо тәмле була. Бигерәк тә Пётр һымаҡ изгеләр һаҡлағанда…
Рәмилә ТОРОМТАЕВА.