Яңы йортҡа бүләк

Ҡотлобирҙенең бажаһы, инеү ме­нән, шарт иттереп өҫтәлгә менеп баҫ­ты ла аҫылыулы торған лампаны ки­ҫеп ырғытты һәм ялтлап торған гәлсәр люстра элеп ҡуйҙы:
– Был өйҙә һәр саҡ ут янып торһон!
Ә ҡоҙа тейеш кешеһе, кухня яғына сығып, өҫтәлгә һауыт-һаба таратып ташланы:
– Ҡотлобирҙе ошо һауыт-һабалағы аш­ты гел беҙҙең ише дуҫ-иштәре ме­нән генә ашаһын!
– Аяҡ өҫтө баҫып ашамабыҙ, бына ошо яңы ултырғыстарға теҙелешеп ултырырбыҙ, – тип, балдыҙы менән ке­йәүе өҫтәл тирәләй ун ике ултыр­ғыс теҙеп ҡуйҙы.
Ҡунаҡтар береһенән-береһе арттырырға, бүләктәрен тапҡырыраҡ һүҙ әйтеп тапшырырға тырыша ине.
Һәйбәт кешенең дуҫ-иштәре лә һәйбәт инде. Ҡотлобирҙенең яңы фатиры әллә ни арала магазин келәтенә оҡшап ҡалды.
Инде киләһе кешеләр килеп, алы­наһы бүләктәр алынып бөттө тип тор­ғанда, ишеккә тыштан әллә ни менән килтереп төрттөләр. Коридорҙан:
– Асығыҙ! – тигән тауыш ишетелде.
Аптырашҡан ҡунаҡтар, был ни ғәлә­мәт тип, бөтәһе бер юлы тышҡа ташланды. Ишекте асыуҙары булды, өй эсенә оҙон таҡта килеп инде. Таҡта ике-өс сажин самаһы ингәс, уның хужаһы – Ҡотлобирҙенең күптәнге дуҫы Кинйәморат күренде.
– Уф, ҡасығыҙ, ҡас! – Кинйәморат, бер бәйләм таҡталары менән былар­ҙың бар донъяһын ҡыра яҙып, төпкә үтте лә нәмәләрҙе иҙәнгә ырғытты. Был ни эш, әллә Кинйәморат яңы­лышып киттеме икән, тип аптырап торған арала теге кире сығып китте. Үҙе артына әйләнмәй генә: “Ишекте бикләмәй тороғоҙ!” – тип һөрәнләне.
Оҙаҡ та үтмәне, тирләп-­бешкән Кин­йәморат, тирмәнсе шикелле, ап-аҡ онға буялып, ҡағыҙ тоҡ күтәреп инде.
– Аҡбур! – Шулай ғына тине лә йәнә юҡ булды.
Икенсе ҡағыҙ тоғона ул:
– Алебастр! – тигән аңлатма бирҙе.
Дүртенсе юллауында был ҡунаҡ ҡатырға йәшниккә тултырып төрлө банкалар алып инде:
– Иҙән буяуы!
Иң һуңынан төрлө шөрөп-фәлән, сөй, бумалалар индерелде.
Шунан, бер аҙ тын алғандай булғас:
– Һай, ошо яңы йортҡа күскәндә лифттың йөрөмәүҙәре! Ну, эшләйҙәр ҙә һуң беҙҙә, – тип уфтанды.
Үҙҙәре шундай затлы бүләктәр алып килгән ҡунаҡтар, яңы фатир эсен сүп-сар менән тултырып ташла­ған кешегә аптырап ҡарап торалар ине. Ә теге әйберҙәрен бер ни булма­ғандай ҡәҙерләп бер тирәгә өйөп маташа.
Өс йөҙ тәңкәлек люстра алып кил­гән бажа кеше түҙмәне:
– Кинйәморат, ниңә улай әҙәм аптыратып йөрөйһөң? – тип ҡуйҙы.
– Аптырамағыҙ юҡҡа, – тине теге бош­май ғына. – Һеҙҙең ул люстра-мюстраларығыҙҙы Ҡотлобирҙе телә­һә ҡайһы ваҡытта магазинға барып аҡсаһын түләй ҙә ала. Ә быларҙы әл­лә күпме эҙләп тә таба алмай. Ҡо­т­лобирҙе бына бер-ике аҙнанан өйөндә ремонт башлаясаҡ.
– Яңы фатирға кеше ремонт яһай­мы ни?! – Ҙур урында эшләгән бажа кеше бирешергә теләмәне.
– Кеше яңы йортҡа ремонт яһамай, иҫкегә яһаймы ни? – тине Кин­йә­мо­рат. – Йәй етеүгә иҙән ярығынан сыс­ҡан йөрөрлөк булып кибәсәк. Аҡбур, алебастр, буяуҙың нимәгә икәнен яҡшы беләһегеҙ. Ана бит, иҙәндәре ҡубып та бөткән...Ярай, бәхәсләш­мәгеҙ, мин төҙөлөштә егерме йылдан артыҡ эшләйем, һеҙҙән күберәк беләм. Был йортто ла беҙ һалдыҡ.

1986 йыл.