Үҙегеҙҙе ҡыҙыҡһындырған әҙәм тураһында һәйбәтерәк белгегеҙ килһә, уның йөрөшөнә иғтибар итегеҙ.
*Һалмаҡ ҡына атлап йөрөүсе һәр ваҡыт аҡыл менән эш итергә күнеккән.
*Үксәләләрен эске яҡҡа ҡаратып баҫҡан кеше тирә-йүнгә бик иғтибарлы, тынғыһыҙ. Ул барыһын да күрә, ишетә, шат күңелле, тиҙ аралашыусан, ҡай ваҡыт бик бәйләнсек тә.
*Йөрөгәндә ҡулдарын бик ҡаты һелкетһә, ундай кеше хәрәкәтсән, киң күңелле, маҡсатҡа ынтылыусан була.
*Ә йөрөшө еңел һәм матур булғандар – идеаль кеше, имеш.
*Аяҡтарын ауыр итеп өҫтөрәп, ә ҡулдары атлағанда һәленеп йөрөгән кешенең ихтыяр көсө юҡ.
*Бейегәндәге кеүек йөрөш еңел аҡыллыларға хас. Улар вәғәҙә бирергә яраталар, ә уны бер ҡасан да үтәмәйҙәр, етмәһә, маҡтансыҡтар ҙа.
*Ваҡ-ваҡ ҡына итеп атлап йөрөүселәр үтә ваҡсыл һәм аҙ аралашыусан була.
*Йыуаш кешеләр, ғәҙәттә, сайҡала биреберәк йөрөгән һымаҡ, аҙымдары тотороҡһоҙ, йә ашығалар, йә, киреһенсә, яй атлайҙар.
*Ҡараштары тиҙ үҙгәреүсәндәрҙең аяҡ кейемдәренең табан аҫты тиҙерәк туҙа.