Ҡабат йөрөмәҫ, ахыры...

Әйтеп үтергә кәрәк, ул каратэ уҡыта, ҡаршылашыу урынһыҙ. Ултырабыҙ.
– Һеҙ икегеҙ ҙә ял һайын балыҡҡа йөрөй­һөгөҙ, – тине Ләйлә, беҙгә алмаш-тилмәш ҡарап.
Кәшиф ҡаршы төштө:
– Был енәйәт тигән һүҙ түгел әле.
Ул ял көндәрендә минең менән балыҡҡа барам тигән булып өйҙән сығып китә. Ҡайҙа йөрөүе – айырым тарих.
– Мин ярты йыл элек үк ҡармаҡтарыңды өҙөп ташланым! – тине Ләйлә, бөйөрөнә тая­нып.
Түҙмәнем, иһаһайлап көлөп ебәрҙем. Бер ва­ҡытта ла былай көлгәнем юҡ ине. Мин был ҡа­тындың сабырлығына һәм батырлығына һоҡланып бөтә алманым. Ул барыһын да белгән, дүшәмбе һайын балыҡ һурпаһы бешергән.
Кәшиф менән Ләйлә ярашты. Дуҫым ҡабат балыҡҡа йөрөмәҫ, ахыры...

И. САБИРОВ.

Фото: prorybu.ru