– Әле генә, – тип яуапланы шофер, бер ни ҙә булмағандай.
– Һыу мейе! Мине шунда төшөрөп ҡалдыр, тинем дә баһа.
Ир һүгенә-һүгенә төшөп ҡалды. Өс минут та үтмәне тағы ла тауыш ҡупты. Был юлы ҡатын-ҡыҙ туҙынды:
– Мине ҡайҙа алып бараһың?! Ҡолаҡтарың бармы-юҡмы?! “Урман”да туҡта, тип дүрт тапҡыр әйттем. Ә һин үтеп киткәнһең.
“Етлекмәй тыуған”, – тип ҡарғай-ҡарғай ҡатын автобустан сыҡты. Бер аҙҙан хәүефле тауыш ишетелде.
– Ғаяз, шоферға әйт әле, беҙҙе һуңғы туҡталышта төшөрөп ҡалдырырға онотмаһын, – тине ҡыҙ эргәһендә ултырған егеткә.
И. ШАҺИНУРОВ.