ҺАЙЛАУҘАН ҺУҢ ДА ТОРМОШ БАР

Утыҙлап ҡына өйҙән торған округта, ни сәбәптәндер, ике бажа бер үк иҫәптә тауыш йыйған. Комиссия ағзалары, һайлауҙы яңынан ойоштороуҙан баш тартыу өсөн, мәсьәләне бер бюллетенде юҡ итеү менән хәл иткән. Ләкиин комиссия ағзалары араһында берәү был хәлде “тишкән”. Мин килгәндә, бажалар тамам дошманлашҡан, хатта бер ғаилә айырылышыу кимәленә еткән ине.

            Аҙаҡ хакимиәт башлығы менән ауыл хәлдәре тураһында һөйләшеп ултырҙыҡ. Хакимиәт башлығы ағай (исемен Хәйритдин тип алайыҡ) вазифаһынна ифрат яуаплы ҡарай: “Ошо һайлауҙар үҙәккә үтте, йөрәкте бөтөрҙө! – тип зарланып алды. – Беҙҙә халыҡ әүҙем бит. Ошо һайлауҙары булмаһа, кинәнеп эшләр инем”.

            Бер нисә ай үткәс, Хәйритдин ағайҙар яғына тағы юл төштө. Ағайҙың хәлен һораштым. “Ағайыбыҙ үлеп китте шул, – тине район башлығы. – Һәр бәхәсте йөрәгенә бигерәк ныҡ ҡабул итә торғайны”.

            Баҙап ҡалдым, хатта ҡолағыма, мәрхүмдең, эшләргә була, тик һайлауҙары ғына йонсотто, тигән һүҙҙәре ишетелеп ҡалғандай булды.