Ғаилә ашап ултыра. Әсәһе улына:
– Мораҙым, ниңә ул һөйәкте кимерәһең, һин бит эт түгел, атайыңа бир.
***
– Тимәк, һин ҡатыныңды кәрт уйнарға өйрәттең инде?
– Беләһеңме, был бик шәп идея булып сыҡты. Үткән шәмбелә эш хаҡымдың яртыһын оттом.
***
– Мин йәйгә әҙерәк аҡса йыйырға булдым.
– Нимә, хәҙер йәй түләүлеме ни?
***
Ҡатын – иренә:
– Улыбыҙ бөтөнләй китап уҡымай! Көндәр буйы интернетта ултыра, йә атышлы уйнай. Уның менән һөйләш, аңлат: китап уҡый башламаһа, ғүмер буйы ыҡ-мыҡ киләсәк, ике һүҙҙе лә ҡушып һөйләй алмаясаҡ.
Атай кеше улының бүлмәһенә инә:
– Теге... ҡыҫҡаһы... һин туҡта... әтеү... әсәйең дөрөҫ... һупалай... үҙең беләһең... һин мине аңланың...
***
Курткалы эттәргә һәр ваҡыт ҡыҙығып ҡарайым. Улар кеҫәләрендә ни йөрөтә икән?
***
Ғалимдарҙың ҡасан картуфты кесерткән йәки сүп үләне менән һеркәләндерергә башы етер икән? Әтеү ултырта-ултырта күҙем тондо!
***
Типографияла эшләйем. Визиткаларының баҫылыуы, уларҙы килеп алырға мөмкин икәнен хәбәр итеү өсөн ярты сәғәт буйы пыр туҙып заказ биреүсенең телефон номерын эҙләнем.