Кәрәген бирәм

– Кисә күршем ҡотомдо алды.
– Ни булды?
– Иртәнге дүрт, ул ишек­те дөбөрҙәтергә тотондо.
– Аҡылдан шашҡанмы әллә.

– Мин дә шулай уйланым, ҡулымдағы дрелде саҡ төшөрөп ебәрмәнем.

***
Ҡолдарҙың эше дач­ник­тарҙыҡынан шуның менән айырыла: уларға шашлыҡ ашатмайҙар.

***
“Сит кешеләргә инеү тыйыла” тигән табличкалар янында һәр ваҡыт тулҡынланам. Үҙемдең сит кешеме, түгелме икәнемде ҡайҙан белә­йем. Бәлки, мине унда ғүмер баҡый көтәләр­ҙер?

***

– Мине һинең ҡортоң саҡты, – тип зарлана күршеһе умартасыға.
– Ҡайһыһы, күрһәт, мин уның кәрәген бирәм.
***
– Һин мәктәпте нисек тамамланың?
– Нигеҙҙә ҡәнәғәтлә­нерлек, хатта ике “бишле”м бар.
– Ниндәй предметтар­ҙан?
– Хеҙмәт һәм йырҙан.
– Һәйбәт, атайың ме­нән әсәйең кем булып эшләй?
– Уҡытыусылар: әсә­йем – йыр, ә атайым хеҙмәт дәрестәрен алып бара.

***
– Һин диңгеҙгә ни өсөн ҡара күлдәк алаһың?
– Һәр ваҡыт барыһын да күҙ уңында тоторға кәрәк, ирем йөҙә белмәй.

***
– Алло, Мәрйәм, һин ҡайҙа булырға теләйһең: диңгеҙҙәме әллә урмандамы?
– Әлбиттә, диңгеҙҙә, Вәлит! Әллә һин путевка алаһыңмы?
– Юҡ, һауа сафландыр­ғыс һайлайым.