Ҡатын өйгә ләх иҫереп ҡайтып инә:
– Ҡәҙерле-е-ем, мин ҡайтты-ы-ым...
– Эскән ереңә кире кит!
Ҡатын телефонын ала ла шылтырата:
– Але-е-е, ҡыҙҙар, хәҙер килеп етәм, ул мине ебәрҙе.
***
Ҡатын күҙ йәштәренә тығылып ирен ғәйепләй:
– Һин – таш бәғер! Минең ни өсөн илауым менән дә ҡыҙыҡһынмайһың. Теләйһеңме, әйтәм?
– Кәрәкмәй! Һин таптырған аҡса миндә барыбер юҡ!
***
– Һуңғы биш йылда ирем миңә әйләнеп тә ҡарағаны юҡ. Әгәр минең менән берәй хәл булһа, ул хатта мәйетемде лә танымаясаҡ.
***
Төн уртаһында һалмыш ир өйөнә ҡайта:
– Ҡәҙерлем Клара!
Ҡатын:
– Нимә?! Минең исемем Наилә.
Ир:
– Ҡәҙерлем, Клара һиңә сәләм әйтте.
***
Ҡатын – иренә:
– Миндә һинең өсөн ике хәбәр бар: береһе – яҡшы, икенсеһе – насар.
– Ниндәйҙәр һуң?
– Мин һинән китәм...
– Тәк, яҡшы... Ә насары?
***
Ир – ҡатынына:
– Ҡәҙерлем, ҡара әле, ниндәй матур көн!
– Нимәгә ишаралайһың?
– Шундай матур көндәрҙең береһендә мин һинән китәм, тип үҙең әйткәйнең дә баһа.
***
– Һин һаман өйләнмәнеңме ни әле? Тол ҡалғаныңа ике йыл бит инде...
– Беләһеңме, мине бер нисә ҡатын-ҡыҙ менән таныштырҙылар инде. Барыһы ла һәйбәт, тик...
– Береһен дә ярата алманыңмы ни?
– Эш унда түгел. Уларҙың береһенең дә башы ауыртмай.
– Башы ауыртмай? Ул һиңә нимәгә кәрәк?
– Беләһеңме, минең мәрхүмә ҡатынымдың башы ауыртып, үлгәндән һуң әллә күпме дарыуы тороп ҡалды. Уны әрәм итеп булмай ҙа баһа!
***
– Ҡәҙерлем, оҙаҡламай беҙ өсәү булырбыҙ, ахыры, – тигән ҡатын иренә һәм һөйәре менән осраша башлаған.
***
Ҡатын:
– Тормош рәхимһеҙ: мин көн дә ашарға бешерергә мәжбүрмен.
Ир:
– Һин хаҡлы, тормош рәхимһеҙ: мин көн дә һин әҙерләгәнде ашарға мәжбүрмен.
***
Һәр ир-ат ике һөйләмде хәтерендә тоторға тейеш: “Ашарға бир” һәм “Тыныслап ашарға ирек бир”.
***
Ҡатын-ҡыҙҙарҙың өс йәшәү осоро бар: тәүгеһендә атаһының теңкәһенә тейә, икенсеһендә – иренекенә, өсөнсөһөндә – кейәүенекенә.
***
Хужалыҡта ғәйепле ирҙән дә файҙалыраҡ нәмә юҡ.
***
Ҡатыным көтмәгәндә ҡосаҡлап алып үпкәс: “Мин һине яратам!” – тип әйтһә, миңә ҡурҡыныс булып китә. Машина? Хыянат? Кредит?