Танышым ҡунаҡҡа килде. Ғайса (ете йәш) менән аралаша.
– Вәсил ағай, һинең балаң бармы?
– Вәсил ағай, ә һиңә нисә йәш?
Байтаҡ уйланғандан һуң Ғайса:
– Вәсил ағай, белеп ҡуй: ул һинең балаң түгел!
– Анау дүрт ҡайынды күрәһеңме? Улар алкашҡа һигеҙ булып күренә. Аңланыңмы?
– Аңланым, атай. Тик унда ике генә ҡайын...
– Атай, ниңә беҙҙең машинабыҙ юҡ?
– Сөнки әсәйеңә тунда йылыраҡ.