Таң атып килә, әкрен генә музыка уйнай, салонда йылы, уңайлы, өҫтәүенә, хәмер, ҡыҙҙарҙы йоҡо баҫа. Көтмәгәндә эргәмдәге ҡыҙ иҫенә килеп ашыға-ашыға сумкаһын аҡтарырға тотондо. Телефонын алып баҫҡыланы. Арттағы әхирәтенең телефоны шылтырарға кереште. Артабан улар араһындағы һөйләшеү.
– Лена, сәләм! Һин мине ташлап киткәнем өсөн ғәфү ит инде. Әле таксиҙа ҡайтып барам.
– Юҡҡа борсолма, мин дә таксиҙа елдерәм, шулай булғас, всё о’кей!
Ҡыҙҙар телефондарын һүндерҙе. Өйҙәренә еткәнсе йоҡо һимерттеләр.
Ә мин юл буйы көлөүҙән саҡ тыйылып барҙым.