САҠЫРЫУ БУЙЫНСА

Бер үк төрлө бишәр ҡатлы йорттар урамы буйлап атлайым, ашығам. Адресты ла яңынан ҡарап торманым, иҫтә кеүек. Подъезд ишеге асыҡ, кирбес терәп ҡуйғандар, кәрәкле ҡатҡа бик тиҙ күтәрелдем. Ҡыңғырау төймәһенә лә ҡат-ҡат баҫырға тура килмәне. Көткәндәр, ахыры, бер ҡат баҫыуға ишек асылып, унан утыҙ биш йәштәрҙәге сибәр генә ир заты күренде. Ҡыҙыҡһыныусан ҡарашы менән баштан-аяҡ ҡарап алды ла, йылмайып: “Ни йомош?” – тине. Минең йылмайып торған иргә ҡарап асыуым килә башланы:

– Я вообще-то по вызову, – тигән булдым, ярты битемде ҡаплап торған ҡояштан һаҡланыу күҙлегемде һалып. Түштәремде ҡыҫып торған кофтамдың өҫкө ысҡынған төймәһен эләктереп, баҫҡыстан ашығып менгәндә күтәрелгән ҡыҫҡа юбкамды аҫҡараҡ тартҡылап торғанда ир көлөргә тотондо:

– Әле лә шундай “вызовтар” бармы ни ул?

– Бар! – тинем бөтөн асыуымды йыйып,– бар! Мин парикмахерша.

Шунда ғына ир эштең нимәлә икәнен аңланы булһа кәрәк, ҡатынын саҡырҙы. Бына был туташ“по вызову”тип аңлата башлағайны, ҡатыны тыңлап бөтөрмәне:

– Ситкә йөрөүең етмәгән, хәҙер өйгә саҡыра башлағанһың,– тип ҡоторған күҙҙәре менән ирен ситкә этеп, миңә ташланды, сәсемдән эләктереп ала яҙҙы, ярай, ире уны тотоп өлгөрҙө.

Мин баҫҡыс буйлап аҫҡа йүгерҙем. Булһа ла була икән. Бындай хурлыҡҡа ҡалырмын тип уйламағайным: сәс киҫергә килеп, үҙемдең сәсте йолҡоп ебәрә яҙҙылар. Алла Һаҡлаһын! Кем мине шулай тупаҫ шаяртты икән, тип уйлай-уйлай  подъездан урамға сыҡтым. Бер аҙ атлағас, төшөнкөлөккә бирелгән башымды күтәреп артҡа ҡараным, ҡыуып килмәйҙәрме, йәнәһе. Шул саҡ күрше йорттоң номеры күҙгә салынды: алтынсы йорт, миңә ошоһо кәрәк ине лә баһа, ашығып, күршеһендәге йортҡа инеп киткәнмен икән. Хәҙер инде ашыҡманым, телефонымды алып, клиентканың номерын йыйҙым.