– Мин һиңә ашарға бешереп торам, ә һин “шап-шоп” ашай ҙа тороп китәһең. Маҡта, һоҡлан, тап йылы һүҙ. Өндәшмәй ашама! Әйт, тәмлеме, тәмһеҙме?
– Тәмле!
– Вәт, шулай!
Икенсе көн Камилға алдына ултыртылған аҙыҡ оҡшаманы. Беренсенән, ул һуғанлыны ашамай, икенсенән быҡтырылған балыҡ та яратмай. Был хаҡта әйтергә тип ауыҙын асҡайны ғына, ҡатыны өҙә һуҡты:
– Ашты өндәшмәй ашайҙар! Оҡшаһа ла, оҡшамаһа ла, өҫтәл артында алдындағы тамаҡты тикшереп ултырмай тәрбиәле кеше. Шым ғына аша.