– 34 (дөрөҫ).
Байтаҡ уйланғандан һуң Ғайса:
– Вәсил ағай, хәтереңдә тот: ул һинең балаң түгел!
Икәү генә
– Атай, алкаш кем ул?
– Анау дүрт ҡайынды күрәһеңме? Улар алкашҡа һигеҙ булып күренә. Аңланыңмы?
– Аңланым, атай. Тик унда ике генә ҡайын...
Ирең ҡайтты
Эштән ҡайттым. Улым йүгереп ҡаршыма килде.
– Атай, сәләм! Миңә берәй нәмә алдыңмы?
– Юҡ, улым, бөгөн бер нәмә лә алманым.
Ул, ҡырт боролоп, ишек янынан китте лә ҡатыныма ҡысҡырҙы:
– Бар, ҡаршы ал, ирең ҡайтты.
Тунда йылыраҡ
– Атай, ни өсөн беҙҙең машинабыҙ юҡ ул?
– Сөнки әсәйеңә тунда йылыраҡ.
И. ВӘЗИРОВ тыңланы.