– Тағы ниндәй эш боҙҙоң унда?..
– Туп типкәндә, тәҙрәгә килеп тейеп, быялаһы ватылды ла ҡуйҙы.
Атай кешегә мәктәпкә барырға тура килде. Уҡытыусы алдында улы өсөн ҡыҙарынып-бүртенеп ҡайтһа ла, улына ныҡ бәрелмәне ул. Малай кеше шулайыраҡ була инде, тип үҙен-үҙе тынысландырҙы.
Әммә-ләкин тағы күпмелер ваҡыт үтеүгә Айҙар атаһын мәктәпкә саҡырыуҙары тураһында хәбәр итте.
– Был юлы нимә ваттың?! – тине атаһы уҫал ҡараш ташлап.
– Әй, булды инде шунда, уйламағанда ғына химия бүлмәһенең бер мөйөшөн шартлатырға тура килде.
Тағы күпмелер ваҡыт үтеүгә, башын аҫҡа эйеп, атаһын мәктәпкә саҡырыуҙары тураһында йәнә хәбәр һалды.
Атаһы, ҡәнәғәтһеҙлеген белдереп, ҡысҡыра ғына башлағайны, Айҙар улы:
– Минеңсә, һин беҙҙең класс етәксеһенә бик оҡшағанһың! – тине.
– Етер һиңә, мин бер ҡайҙа ла бармайым! – тип ҡысҡырғанын атаһы үҙе лә һиҙмәйерәк ҡалды.
– Башта уҡ шулай эшләһәң, һинән да аҡыллы кеше булмаҫ ине, – тип ҡуйҙы Айҙар. – Һин унда барып, мин шартлатҡан химия бүлмәһен барыбер таба алмаҫ инең.
Л. БАЙРАМОВ.