Сараһын тапты
Төнгө Өфө урамынан ике дуҫ ҡайҙандыр ҡайтып килә. Ҡапыл ҡаршыларында ике бәндә пәйҙә була.
— Ҡулдарығыҙҙы күтәрегеҙ! Аҡсағыҙҙы сығарығыҙ! — тип бойора юлбаҫарҙар.
Әшнәләрҙең береһе кеҫәһенән аҡсаһын сығара ла дуҫына һуҙа:
— Ҡара әле, онотоп ебәргәнмен, һиңә өс мең һум бирәсәгем бар ине бит әле, ала һал тиҙерәк...
Ҡатындар ҙа сәғәт кеүек...
Сәғәт төҙәтеүсе эс бошоуҙан үҙ алдына һөйләнә икән:
— Уҫал ҡатындар уятҡыс кеүек. Иртән иртүк ай-вайыңа ҡарамай сәрелдәй башлай. Елбәҙәк, еңел холоҡло ҡатын-ҡыҙ — кеҫә сәғәте, нисек теләйһең, шулай бороп ебәрәһең. Йәш ҡыҙҙар — боҙолоп йәнгә тейгән иҫке сәғәт, сөнки улар йә самаһыҙ ашыға, йә артта ҡала. Аҡыллы ҡатындар — ҡыңғыраулы затлы сәғәт. Ваҡыты еткәс кенә сыңлай.