Алты шамбы

Әллә иртәрәк килдекме, әллә башҡа сәбәп­ме, ҡапмай бит был шамбы. Әмәл­гә ҡал­ғандай, күрше генә йәшәгән ке­йә­үем килеп сыҡҡан ине, иптәшемдең хәҙер ҡаба башлай тийеүенә ҡарамай, һылтау табып тайҙым тиҙерәк. Миндә электән дә балыҡсы тыуа алмай ыҙалана ул.
Икенсе көн һыу алайым тип йылғаға төшһәм, баяғы, балыҡсының атаһы йөрөй ҡар­маҡ­лап. Кисә улың менән шамбыға сыҡҡан инек, мин ҡайтып киттем, тота алдымы шул, тип һора­йым. Эйе, бармаҡ башындай ике шам­бы алған, ти. Эсемә йылы йүгерҙе, әһә, мәйтәм, исмаһам, ҡайтып киттең тип шелтәләмәҫ тап булышһаҡ. Эшемде теүәлләп утын ярырға сыҡһам өй алдына, бына килә теге балыҡсы дуҫым. "Эх, дуҫҡай, бушҡа ҡайтып киттең, ҡараңғы төшөүгә алты шамбы алдым", ти беләге буйы күрһәтеп. "Йәл, әлбиттә, әллә нишләп ҡайттым да киттем шул, бер-икәүһен бирер инең бит инде миңә". "Ни эшләп бирмәй ти, балыҡ­сылар һаран булмай ул", – теге­нең яуабы. Хушлашып, яурынға бер һуғып китеп барҙы дуҫым, әммә был тарихтың аҙағы бөтмәгән бул­ған икән әле. Сәғәт-сәғәт ярымдан тағы күренде был, байтаҡ ҡына “ҡырын тейәп”. Күрәһең, был беҙҙең тәүге осра­шыу­ҙы онотҡан, тағы ябырылды был шелтә менән: "Юҡ, балыҡсы сыҡмай һинән, сыҙамлылыҡ юҡ һиндә! Кисә бынауындай туғыҙ шамбы алып ҡайттым", – ти ҡул буйы күрһәтеп. Шулай итеп, үҙемдең сы­ҙамһыҙлығым арҡаһында, нисәмә балыҡтан ҡолаҡ ҡаҡтым. Дуҫым һаран түгел, әлбиттә, бирер ине.

"ҺИН ИКӘНҺЕҢ..."

Һеңлебеҙ кис­ләтеп кенә, быс­ран­майым, ма­шиналарҙың һыу сәсрә­теүе­нә эләкмәйем, тип һаҡ атлап эштән ҡайтып килә икән. Күпергә етеүенә, эргәһенә арбалы мотоцикл килеп туҡ­тай. Һеңлекәш, сос кеше, һоп – артҡа ултырып та ала. Тимер ат ажғырып алға ынтыла, тик мотоциклист ниңәлер һеңлемдәргә барып етмәй, үҙ ҡапҡаһы алдына туҡтай. Шунда ғына ул артында пассажир барлығын шәйләп ҡала. "Ә-ә-ә, һин икәнһең дә", – ти ул аптырап. Баҡһаң, мотоцикл күпер алдында ҡаршы килгән техниканы үткәрер өсөн туҡтаған булған, ә йәйәүле был хәлде үҙенсә аңлаған.

Әхәт ИШБУЛАТОВ.