ҠЫҘҘАР ҘА, МАЛАЙҘАР ҘА... Хикәйә. Ун беренсе бүлек.

Тормошта төрлө хәлдәр, хатта тап килеүҙәр булып тора. Тап ошо ваҡытта Мараттың әсәһе, Анжелла ханым, район үҙәгендә мәғариф идаралығы эргәһенә килеп туҡтаны. – Ошонда кереп сығабыҙ! – тине ул шофёрына ҡаршылыҡ күрһәтеүҙе ҡабул итмәгән төҫ менән. – Ике пакетты алаһың да, миңә эйәрәһең. Элекке эшмәкәрлеге мәғариф өлкәһенә ҡарағас, был эште яҡшы белә һәм таныштарын эҙләй ине ханым. Мәктәптә ата-әсәләр йыйылышындағы (уныңса) ғәҙелһеҙлек ҡатындың тамам үҙәгенә үткәйне. Иртән улының бик күңелһеҙ ултырыуына ла иғтибар итте ул. – Тиҙерәк бул, – тигән һүҙенә улы Марат: – Мәктәпкә барғы килмәй, – тип әйтеп һалды. Элекке уҡытыусы кеше бының сәбәптәрен асыҡламай ҡалһа, бик ғәжәп тойолор ине. Бына һиңә – мә, тине ул, эстән генә. Эш, бизнес, тип, халыҡ, һатып алыусылар ихтыяжы менән йөрөп, үҙ малайҙарының ниндәй шарттарҙа уҡыуын, уф, Хоҙайым, тамам онотҡандар бит! Әсә кеше өҙгөләнеп, улынан бөтәһен дә төпсөп, һораша башланы. Бындай илтифатты, иғтибарҙы күптән көҫәгән малай булғанын да, булмағанын да ентекләп һөйләп бирҙе.