ҮТКӘН ЗАМАНДА ҠАЛҒАН КЕШЕ... – 1.

Улар заманында иң өлгөлө парҙарҙың береһе ине. Икеһе лә матур, ипле, тыныс һәм ябай кешеләр. Ире техник ВУЗ бөттө, районға эшкә саҡырып ҡайтарҙылар. Тәүҙә –“Сельхозтехника” тирәһендә, аҙаҡ – райкомда инструктор, ҙур ғына хужалыҡта партком секретары, урта ҡул совхоздарҙың береһендә директор. “Кешеләр менән һөйләшә белә, ойоштороу һәләте бар, артабан үҫергә тейеш”, тинеләр һәм Юғары партия мәктәбенә уҡырға ебәрҙеләр. Ике йылдан ҡайтып, партияның өлкә комитетында бер нисә ай һынау тотҡандан һуң үҙенең тыуған яғында район советы башҡарма комитеты рәйесе итеп һайланылар. Ошонда уның барлыҡ һәләте асылды, бығаса уртасаларҙан иҫәпләнгән район матди яҡтан нығынды, юлдар төҙөлдө, мәктәптәр, мәҙәниәт һарайҙары асылды. Ә ҡатыны уның эргәһендә тоғро ярҙамсы һымаҡ, эҫелә лә, һыуыҡта ла, йылыла ла ирен оҙатып йөрөнө. Табип булғас, һәр урында кәрәк, уңған, егәрле белгескә, күсенгән һайын, эше табылып торҙо. Илдар Ғәлиевич ҡатынын арҡаһынан һөйөп: “Мин һинһеҙ ни эшләр инем икән?”– тип әйтә килде.