Фермер машинаһын туҡтатты, нимә әйтергә белмәй Әнүәргә бик оҙаҡ ҡарап торҙо. Бер тапҡыр уфтанды, төкөрөп ҡуйҙы. Шулай итеп үҙен тынысландырҙы.
– Ҡана, бир әле телефоныңды, – тине ул, Әнүәргә ҡулын һондо.
– Мә, үҙеңдеке бит, – тине тегеһе.
– Онотма, мин бер биргән әйберҙе бер ваҡытта ла кире алмайым, – тине Хәлит һәм смартфонының экранында ниндәйҙер программаны асып, Әнүәргә күрһәтте. – Бына ҡара, Беларусь был. Күрәһеңме, бер-бер артлы биш нөктә килә? Беҙҙең таналарҙы тейәгән “фура”лар улар. Ике көндән улар ошонда килеп туҡтаясаҡ. Уларҙы кеше һымаҡ ҡабул итергә, быҙаулаттырға әҙерләргә кәрәк. Бының өсөн тейешле техника һатып алынған, үҙең күрҙең. Ә улар менән эшләргә кеше юҡ. Мастерҙан бурыс төштө, ул һиңә күрһәтеп бирҙе, һин төшөндөң. Хәҙер барлыҡ эш беҙҙең ҡулда.
Фермер машинаһын урынынан ҡуҙғатты. Оло урамды бер үттеләр, юҡ, күптән был яҡтарға килгәне юҡ, Әнүәр ҡәйнәһенең өйөн танымай ҙа ҡуя. Әллә яңы ҡойма тоттолармы икән? Хәлит әсе телле инде, нимә тигән була:
– Нимә, ағай, таныш ҡапҡа күренмәйме әллә? – тине. Төрттөрә, ныҡ көлә.
– Килгән юҡ бит, – вис яңыртып бөткәндәр, тип аҡланды тегеһе. – Юл да төшкәне юҡ. Хәйер, мине бында кем көтһөн инде. Стоп! Бынау түгелме икән?
Джип еңелсә артҡа бирҙе. Йәйге кис, урам тулы бала-саға, өлкәндәр ҙә бар. Бындай автомобилде күргәндәре юҡтыр, моғайын, ул бала-саға, ҡарт-ҡоро, йәштәр йыйылып китте. Текә машинаны тотоп-тотоп ҡарайҙар, саңын һөртәләр.
– Кемгә килдегеҙ? – тип кем уҙарҙан ҡыҙыҡһыналар.
– Кемгә килдек? – тип һорай фермер боролоп Әнүәрҙән.
Уныһы ҡаушай, бисәһенең Әнүзә икәнлеген белә лә ул, тик малайы менән ҡыҙының исемен иҫләй алмай ҙа ҡуя.
– Кемгә тип, хәҙер әйтәм, Гөлнара менән Иршатҡа инде, әсәләре Әнүзә, – тип яуапланы Әнүәр.
– Гөлнара менән Иршат ҡайҙа? – тип һөрәнләне “Крузак”тың водителе. – Әсәләре Әнүзә булырға тейеш.
Малайҙар менән ҡыҙҙар кемуҙарҙан Гөлнара исемле ҡыҙыҡай менән Иршат исемле малайҙы алға этеп сығарҙы. Эй, минең бәләкәстәрем, тип күңеле тулды Әнүәрҙең, хатта күҙҙәрендә йәш ялтыраны. Ҡайһылай үҫеп киткәндәр, хатта танырлыҡ та түгел.
– Ә һеҙ кем булаһығыҙ? – тине ҡыҙыҡай өҫтөнә һуңғы мода менән тегелгән махсус кейем кейгән, ҡырынған атаһын үҙе сырамытҡандай бит әле.
Әнүәр өндәшмәне, ул өнһөҙ генә илай ине. Йә инде, хәҙер үҙ балалары ла танымай торһон әле.
– Атай килгән бит, – тине улы, үҙенеке шул, таныны.
Ул арала булмай ҡапҡанан Әнүзә килеп сыҡты. Сыҡмаҫлыҡмы ни, ят автомобилде күреп, ярты ауылдың балалары йыйылған. Әнүзә тиҙ таныны:
– Ни эшләп йөрөйһөң? – тине ул аптыранып.
– Һаумы, еңгә? Бына һеҙҙең хәлде белергә килдек, – тип өндәште Хәлит. – Әнүәр ағай һеҙҙе һағындым, ти. Иртәрәк килер ине, бушамай, эше күп.
– Әйҙәгеҙ, өйгә үтәйек, – тип уңайһыҙланып ҡына саҡырҙы Әнүзә ҡунаҡтарҙы.
Өйгә керҙеләр, Хәлит күстәнәстәрен өҫтәлгә теҙҙе. Тыныс ҡына итеп бергә сәй эстеләр. Шул арала фермер ябай ғына итеп сит илдән таналар һатып алыуы, яңы ферма ҡороуы, эшләргә кеше кәрәклеген, был һынауҙы Әнүәрҙең лайыҡлы тотоуын бәйән итеп өлгөрҙө.
– Еңгә, әйҙә балаларҙы алығыҙ ҙа ҡайтығыҙ, – тине фермер, – һеҙҙән башҡа кешем юҡ. Һыйыр өсөн мин ҡырҙан кеше килтерә алмайым.
– Һин ошо кешегә ышанаһыңмы? – тине ҡатын Әнүәргә күрһәтеп. – Уға бит йөҙ һум бирһәң, мең һумлыҡ эсеп иҫерәсәк.
Мин уға түгел, һеҙҙең икегеҙгә ышанам, был эште һеҙ генә башҡарып сығырлыҡ, – тине Хәлит. – Йөҙ һыйырҙы ла ҡарай алмабыҙмы икән?
Шул ваҡыт Әнүзәнең телефоны шылтыраны. Ҡатын трубканы алды, бик оҙаҡ тыңланы:
– Нимә булһын, бына ултыра ул, – тине Әнүәргә ҡарап. – Ысынлап әйтәм, өр-яңынан кейенеп алған, хатта балалары ла танымай торҙо. Эйе, ошо хаҡта һөйләшеп ултырабыҙ.
– Нимә бар? – тине Әнүәр.
– Нимә бар, үҙең беләһең инде, – тине Әнүзә, – ҡәйнәмә яҙыу ҡалдырып киткәнһең. Шуны уҡыған да йығылған да ҡуйған. Әле өй беренсә йөрөп һине эҙләйҙәр.
– Юҡ, юҡ, мин бында, – тине Әнүәр, – ул ҡағыҙ хәҙер иҫәпләнмәй.
– Ҡәйнәм менән бәхилләшеп, яҙыу ҡалдырманыңмы ни? – тине Әнүзә. – Әсәйеңдең ҡотон осорғанһың да баһа.
– Эй-й, булды инде, – тине Әнүәр ҡулын һелтәп. – Әйҙә, Әнүзә ҡайт, яңынан тормош башлайыҡ. Бына Хәлит икебеҙгә лә эш бирә. Ниңә беҙ эшләрлек кеше түгелме ни? Эшләрбеҙ. Миңә ышан, һуңғы тапҡыр ышанып ҡара.
– Һуңғы тапҡыр, тиһеңме? – тине ҡатыны. – Һуңғыһы булмаһын шул... Тик бәхилләшергә ашыҡма... Ҡабаланма... Балаларҙы үҫтерергә кәрәк. Әйберҙәрҙе хәҙер йыяйыҡмы?
Әнүәр иртүк тороп ихатаһына сыҡты. Нигеҙ буйында ятҡан бүрәнәгә барып ултырҙы. Баш былай ауыртыуын ауыртмай, геүләп торған һымаҡ. Шул ваҡыт әсәһе яғындағы бәләкәй ҡапҡаның шығырҙап асылғаны ишетелде. Кем йөрөй икән? Үрелеп кенә ҡарағайны, һиҫкәнеп ҡуйҙы. Ап-аҡтан кейенгән әсәһе сығып баҫты. “Лә иләһә иллалла Мөхәммәт рәсүлулла”, – тине, ете тапҡыр әйтте. Әнүр ҙә тиҙ ятлап алды. Лә иләһә иллалла Мөхәммәт рәсүлулла.
– Аллаһым, – тине әсәһе, тубыҡланып ултырып. – Миңә ҡылған изгелектәрең өсөн рәхмәт! Һинең, тик һинең ярҙамың менән генә балаларымды үҫтереп, кеше иттем. Әнүәр улыма ла көс-ҡөҙрәт бир! Айнырға, саф юлға баҫрға ярҙам ит! Күреп тораһың бит, үҙе лә, килен дә эшкә шәптәр. Ҡыҙ менән ул үҫтерәләр. Быға тиклем ҡылған изгелектәрең, Аллаһым, барса кешегә лә етте. Ҡалдырмасы балаларымды изгелегеңдән! Лә иләһә иллалла Мөхәммәт рәсүлулла.
Әнүәр әсәһенән һуң тағы бер ҡабатланы. Лә иләһә иллалла Мөхәммәт рәсүлулла. Әсәһе нисек килеп керһә, шулай шым ғына юҡ булды.
Дуҫтар! Ошондай заманса, ҡыҙыҡлы һәм үҙенсәлекле әҫәрҙәрҙе көн һайын уҡып барырға теләһәгеҙ, беҙҙең төркөмгә ҡушылығыҙ:
"Һәнәк" журналы, журнал "Вилы"