ҒАИЛӘ МӨНӘСӘБӘТТӘРЕ Хикәйә Өсөнсө бүлек

Сәй ҙә эсмәнеләр, икеһе бүлмәнең ике мөйөшөндә ятып йоҡланылар. – Хәҙер минең кейем-һалымды кем йыуыр, кем ашарға бешерер, – тип баш ватты Зиннур. – Иҙәнен дә йыуырға, ағай-эне килһә, ҡунаҡ итергә лә кәрәк бит әле. – Әлдә генә туҡмаманы, берҙе генә лә һуҡманы, был хәтле эштән һуң бер-ике һелтәп алһа ла була ине, – тип ҡыуанды Сәлимә ирен иҫкә төшөрөп, икенсе мөйөштә. Иртәгәһен таң менән бер-береһенән ҡасып, тигәндәй, фатирҙарынан сығып олаҡтылар. Зиннурҙы эштә көтәләр, бик мөһим заказ бара икән. Ә Сәлимәһенең көнө булмаһа ла, эшләгән еренә барып, кемде булһа ла күргеһе, мәшәҡәттәрен һөйләгеһе килә. – Эй, тапҡанһың ҡайғырыр нәмә, – тип тынысландырҙы Сәлимәне эшендә йыйыштырыусы Хәмдиә, – хәҙер сығып, бер һыҙғырайым, унлабы теҙелеп торасаҡ. Һайлап ҡына алырһың. – Юҡ, – тип өҙөп әйтте быныһы. – Миңә үҙемдекен яңынан ҡаратып алырға кәрәк. Яратҡан аштарын бешереп булһа ла, эргәһендә йөрөрмөн әле. Зиннур эшкә килгәс, уны баш инженер саҡыртып алды, токарҙың йонсоған ҡиәфәтенә ҡарап: “Хәлдәрең нисек?” – тип һораны. Тегеһе бирешмәй, һаман, яҡшы, тип ышандырырға тырыша. – Ҡыҫҡаһы, бик мөһим заказ алдыҡ, – ти инженер. – Был эште һин генә үтәй алаһың, ағай. Беренсенән, металл бик ҡиммәтле, икенсенән, эше бик ҡатмарлы. Шулай булғас, кәйефең күтәренке, тамағың туйған булырға, һәм бармаҡтарың ҡалтырамаҫҡа тейеш.