МИНЕ УЛАРҒА БИРМӘ, ӨЛӘСӘЙ! – 2 Хикәйә

Үткәнендә ошо исемдәге тәүге сәхифә сығыу менән, шылтыратмаған кеше ҡалманы. Беҙҙең халыҡ йомшаҡ күңелле бит, ҡайғыралар, борсолалар, ярҙам итергә теләйҙәр. Теге ваҡыт Салауаттан бергә ҡайтҡан өләсәйҙең исеме Әнисә икән. Телефондарыбыҙҙы алышҡайныҡ, кеше бик ҡыҙыҡһынғас, шылтыратып, хәлен белергә булдым. Онотмаған. Кәйефе лә бер сама. Былай һеҙҙең хаҡта яҙғайным, ҡыҙыҡһыныусылар күп булды, тип сурытып торманым. Интернет тирәһендә йөрөгән, компьютер менән эшләгән кешегә оҡшамаған. Алдан һөйләшкәйнек, бер көн үҙе килеп инде. Мәрхүмә ҡыҙы Киров районында теркәлгән икән. Шул йомошо менән беҙҙең яҡҡа килеп сыҡҡан. Ваҡытым бар ине, Әнисә менән оҙаҡлап ултырып сәй эстек. Кәйефе һаман шул, элеккесә, бер сама. Нимә генә һөйләһә лә, һүҙ ейәне һәм ҡыҙы тураһында килә лә сыға. Ә ейәнен алып киткән кейәүе менән ҡоҙағыйы араһында аҙмы-күпме бәйләнеш урынлашҡан икән. Осрашыу булмаҫ ине, әгәр үҙҙәре эҙләп килмәһә. Улының, теркәлмәгән булһа ла, никахы бар икән. Килендәренең ҡыҙы тыуған. Хәҙер Вәкилде, талап, тигәндәй, алып ҡайттылар бит инде. Ир менән ҡатын, ЗАГС-ҡа барып, никах таныҡлығы алып, яңы тыуған ейәнсәрҙәрен һәм Вәкилде теркәтеп, икенсе бала тыуғандан һуң бирелә торған әсәлек капиталын алырға йөрөйҙәр икән.– Килеп сығырмы, белмәйем, бер ҡаршылығыбыҙ ҙа юҡ, – тине Әнисә. – Әгәр кәрәк булһа, ярҙам итергә әҙербеҙ. Һуңғы килгәндәрендә Вәкилде лә алып килделәр. Шул тиклем күңелебеҙ булды, көнө буйы беҙҙең менән булырға рөхсәт иттеләр бит. Балаҡайым уйынсыҡтарына тиклем һағынған, хатта уйнап туя алмай. Әнисә менән сәй эсеп, байтаҡ һөйләшеп ултырҙыҡ. Ҡулымдан килгәнсә шик-шөбһәләрен таратырға тырыштым. Ана бит, һөйләшә башлағандар. Алла бойорһа, тағы ла яҡынайырһығыҙ әле, тип тынысландырҙым.– Аҡсаға дәғүә итеүҙәрен баштан уҡ белдерһәләр, үҙебеҙ ярҙам итер инек. Бик мохтаж булһалар, кәрәкһә, тип тотҡан аҡсам да бар, ярҙам итер инем әле. Шулай ҙа Вәкилде еренә еткереп ҡарайҙармы икән, тигән шигем ҡалды. Тәүге килгәндәрендә үк Вәкил, мине күреү менән: “Өләсәй, асыҡтым!” – тип хәбәр һалмаһынмы!Ҡоҙағыйыбыҙҙың төҫө боҙолоп китте, хатта күҙенең ағын әйләндереп: “Эй, ошо бала, туя белмәне инде!” – тип асыуланды. Юл буйына “Пепси” эсеп, “Лайс” кимереп килдең, шул да етмәнеме ни?” – тип тиргәне. “Өләсәй, асыҡтым!” – тине бит балаҡайым. Иҙән уйылып, йөрәгем төшөп киткән һымаҡ булды. Беҙҙең өйҙә “Лайс”тар, газлы һыуҙар ғүмерҙә булманы. Ҡоҙағый һымағыраҡ кешемә шуны ипләп кенә аңлатып ҡарайым, юҡ, ҡолағына ла элмәй. “Ниңә баланы мәхрүм итергә, бөтәһе лә ашай бит”, – ти. Ашайҙарҙыр инде, ашҡаҙандары тимерҙән булғас. Ул таш һымаҡ нәмәне балаларҙың һаулығын бөтөрөр өсөн генә сығараларҙыр инде. Әнисә апай әйтеүенсә, тегеләр әсәлек капиталын эләктереүгә бик ныҡыш тотонғандар. Хәҙер Вәкил ҡайҙа теркәлгән, ниндәй матди ярҙам алған, әле быға тиклем әсәлек капиталын юллағандармы әллә алғандармы, шул хаҡта белешмә кәрәк икән. Хөкүмәттең һәр һумы иҫәпле, ҡурҡалар инде, был етем малай тағы ла әсәлек капиталы алып, илде бөлдөрөп ҡуймаһын, тиҙәрҙер.– Вәкил улым ҡоҙағый менән һуңғы килгәнендә уйынсыҡтарының ҡайһыларын һорап алды. “Ал, ҡайһыһын теләйһең, ал, килгәнеңдә уйнарлыҡтарын ғына ҡалдыр”, – тинем. Һуң, мин уның теленән тартаммы ни инде, тағы алдыма килде лә: “Өләсәй, мин асыҡтым!” – тине. Берәү күрһә, өйрәтеп ҡуйғандар, тиер. Ҡоҙағыйым тағы туҙынды ла китте, малайҙы этеп ебәрҙе. “Ниндәй туя белмәгән бала булды был!?” – тип асыуланды. Өндәшмәнем, түҙҙем. Нимә тип әйтәйем инде.