ИКЕ ИРГӘ – БЕР ХЕҘМӘТСЕ Хикәйә Дүртенсе бүлек

Полицейскийҙар оҙаҡ торманы. Фәрүәз менән ипле генә һөйләштеләр ҙә, теге джиптың номерын яҙып алдылар.– Бөгөн таңға тиклем шылтырата алаһығыҙ, беҙ ошо юлда дежурҙа, – тине төркөмдөң етәксеһе, лейтенант.– Юҡ, әллә ни мәшәҡәттәр көтөлмәй, – тине Фәрүәз, – шулай ҙа белеп булмай, ярҙам кәрәкһә, мин һеҙгә мөрәжәғәт итермен. Полицейскийҙар киткәс тә, Фәрүәз Тәскирә эргәһенә килде.Фәрүәздең башына икеле-микеле уйҙар килә. Шикләнмәйенсә булмай шул, ул әле булһа, үҙенең хоҡуҡтарының ҡайҙа башланыуын һәм ҡайҙа бөтөүен белмәй. Ярай, Тәскирә менән уртаҡ тел таптылар, бергә донъя көтә башланылар, ти. Раяндың да улар менән йәшәүенә ризалашырға мөмкин. Малай Фәрүәзгә оҡшай – ул бик ихлас һәм ирәбе. Ә инде Тәскирәгә килгәндә, шәп-шәп атлап, һәр эште еренә еткереп башҡарып өйрәнһә лә, үҙенең ысын асылын асып бөтмәгән һымаҡ. Ярай. Фаршат сығып китте, мөлкәтте бүлеште, ти. Ана бит ҡайтып керергә лә күп һораманы. Ә инде уның Фәрүәзде ҡурҡытырға, бынан ҡыуырға самалауы бөтөнләй ғәмәлгә һыймай. Кис көнө ашап алғас, Раян өй алдында уйнарға сыҡты, ә Фәрүәз Тәскирә менән һөйләшергә теләп, ултырып ҡалды.– Һин һаман үҙеңдең яҙмышыңды уйлайһың, шикелле, – тине Тәскирә көлөмһөрәп. – Мин һине бында юҡҡа алып килмәнем. Һин – минең ирем. Шуға, Фәрүәз, баҙнатһыҙ ғына йөрөүеңде ташла.– Күреп торам, һин бик тәүәккәл ҡатын, – тине Фәрүәз, – ләкин мин бында килгәнсе, һинең иреңдең ниндәй уй-ниәттәр менән йөрөүен белмәй инем. Әле ул, бына, ҡайтам, ти бит инде.– Һин тағы икеләнәһең, миңә был оҡшамай. Мин һиңә ҙур өмөттәр бағлағайным, – тине Тәскирә, күңеле төшкән һымаҡ.– Юҡ, мин һинең дә хәлеңде аңлайым. Мин ҡаршы түгел, хатта мин риза. Шулай булғас, беҙгә Фаршаттан ҡотолорға ла, бергә донъя көтә башларға кәрәк.