Әғләм бик оҙаҡ уйланып торғандан һуң Зәкинәһен ҡосағына алды.
– Мин һиңә, ҡәҙерлем, үҙем хаҡында байтаҡ һөйләнем шикелле, ләкин барыһын да һөйләп бөтмәнем. Ошо тәңкә тураһында, уны һатыу хаҡында һүҙ сыҡҡас, бик ҡыуанғайным. Минең хаҡта һин барыһын да белмәйһең. Минең үҙемдең ҡара көндәрем булды. Мин унан үҙемде ҡотолдом тип уйлағайным. Әлеге аҡса мәсьәләһе тағы ла мине ҡыуып етте. Мин хәҙер үҙемде бөтөнләй башҡа бер тормош менән йәшәгән һымаҡ итеп тоям.
– Ә унда һин нисек булдың? – тип һораны Зәкинә.
– Мин ҡылмаған гонаһ ҡалдымы икән? Эстем, юғалдым, эштән эшкә йөрөнөм, үҙемде бөтөнләй юғалтып бөттөм. Һәм һин осраның.
– Эйе, мин осраным, – тине Зәкинә.
– Һәм һинең осрауың тәңкә менән бергә тура килде. Беҙ бер-беребеҙҙе түгел, тәңкә үҙе беҙҙе һынай һымаҡ.
– Ә беҙгә барыһын да яңынан башларға нимә ҡамасаулай?
Әғләм бик оҙаҡ уйланып ултырҙы.
– Мин был юлдан сығыу юлын күрмәйем, – тине, – сөнки беҙҙең алда тәңкә тора. Мин хәҙер еңел тормошҡа аяҡ баҫҡас, тағы эсә башлармын, үҙемде юғалтырмын тип ҡурҡам. Хәҙер мин шундай хәлдәмен: шешә күрһәм дә ҡотом оса.
– Һин бит хәҙер эсмәйһең, ниңә ҡурҡаһың? – тине Зәкинә.
– Эсеүҙе ташлағас, миңә шул тиклем рәхәт ине. Мин үҙемде яңынан тыуғандай итеп тойҙом.
– Улай булғас, әйҙә, беҙ тәңкәнән ҡотолайыҡ, – тине Зәкинә.
– Мин риза, ҡотолорға кәрәк, – тине Әғләм. – Машинаһы ла кәрәкмәй, йәйәү йөрөрбөҙ. Бындай тәңкә беҙгә бәхет килтермәҫ.
– Һин эсеүҙән шул тиклем ҡурҡаһыңмы? – тип һораны Зәкинә.
– Хәҙер беҙҙең байығанды белгәс, дуҫ-иштәр йыйыла башлаясаҡ, – тине Әғләм. – Улар күбәйәсәк һәм беҙҙән табышыбыҙҙы йыуыуҙы талап итәсәк.
– Уларҙан нисек ҡотолорға һуң? – тине ҡатыны.
– Бик ауыр булһа ла, тәңкәне юҡ итергә йә унан баш тартырға тура килер.
Шул ваҡыт тимер ишектең ҡыңғырауы шылтыраны. Әғләм барып ҡараһа, клиент менән затлы металл һыныҡтары һатып алыусы тора.
Улар шым ғына инде лә иң түрҙәге иҫке диванға ултырҙы.
– Йәгеҙ, хужалар, беҙгә эште теүәлләп ҡуйырға кәрәк, – тине клиент.
– Эйе, һеҙгә аванс бирелде. Шулай булғас, тәңкәне тыныс күңел менән һатып ебәрә алаһығыҙ.
– Тәңкә юҡ, – тине Әғләм.
– Ҡайҙа булды? – тине клиент.
– Беҙҙән уны урланылар, – тип бышылданы Зәкинә. – Беҙ хәҙер үҙебеҙ бер тин аҡсаһыҙ ултырабыҙ.
Коллекционер тәүҙә аптырап Зәкинә менән Әғләмгә ҡараны, шунан затлы металл йыйыусыға өндәште.
– Мин ҡарт кеше, насар ишетәм, – тине ул, – былар ысынлап та шулай тинеме ул?
– Эйе, – тине Әғләм, – беҙ шулай тинек. Тәңкә юҡ. Беҙҙән уны урланылар.
– Ярай, улайһа, урлағас, урлаһындар. Беҙҙең зыянды ҡаплағыҙ, авансты ҡайтарығыҙ.
– Әгәр аванс юҡ икән, нимә эшләргә? – тине Әғләм.
Клиент баҫты ла фатирҙы ҡараштырып сыҡты.
– Иҫкелеккә иҫке, ләкин һеҙгә уны һатырға тура киләсәк. Булмаһа, 100 меңде сығарып һалығыҙ.
Зәкинә аҡрын ғына урынынан торҙо ла шифоньерҙы асты, кейем-һалымдарын барланы һәм Әғләмдең күлдәктәре тәкләп һалынған урындан әлеге 100 меңде килтереп сығарҙы.
– Рәхмәт, ярай, тотоноп өлгөрмәгәйнек, – тине Зәкинә. – Мин эштең шуға барырын һиҙә инем. Беҙ һеҙгә бурысығыҙҙы ҡайтарабыҙ.
Ҡунаҡтар бер-бер артлы сығып китте.
– Әллә ҡотолдоҡ инде, – тине Әғләм, тәҙрәнән аҫҡа ҡарап. Әлеге джип һаман урынында ултыра. Эргәһендә иҫкереп бөткән “Жигули” . Күп тә үтмәне, ике машина саң борҡотоп, ике яҡҡа ҡуҙғалды.
– Ҡотолдоҡ! – тип сәпәкәй итте Зәкинә.
– Бирһен Хоҙай, – тип теләне Әғләм. – Әйҙә, паркҡа сығып йөрөп киләйек.
– Ә ҡурҡмайһыңмы? – тип һораны Зәкинә.
– Ә нимәнән ҡурҡырға? Хәҙер тәңкә юҡ. Тәңкә булмағас, беҙҙең менән ҡыҙыҡһыныусы булырмы икән?
– Мин дә шуны уйлап торам, – тине Зәкинә. – Хәҙер беҙ кемгә кәрәк инде?
– Ниңә беҙҙә кеше менән аҡсаһы булһа ғына ҡыҙыҡһыналар икән?
– Шулай шул. Кеше һинең тураһында һөйләһен өсөн бай булыу мотлаҡ, ахыры.
– Әйҙә, элек нисек булһа, шулай ҡалһын, – тине Әғләм. – Тик баяғы шешәнән башҡа ғына.
– Мин риза, – тине ҡатыны.
Урамға сыҡтылар. Күкте ҡап-ҡара болоттар баҫып алды, ҡойоп ямғыр яуа башланы. Күп тә яуманы, һауа сафланып ҡалды.
– Ямғыр яуғанда ғына ҡараңғыланһын ине көнөбөҙ, – тине Әғләм.
Һуңғы тамсылар тамғас, болоттар таралды, көн аяҙланды. Шуның менән беҙҙең бәйән дә тамамланды.