Күптәрҙең битараф йөҙөнә ҡарап, егет күңелдәре төшкәндәр күпселектер, тип уйлап ҡуйҙы. Улар нимәһе менән үҙҙәрен һиҙҙерә? Шым тыңлайҙар, һөйләшеүҙә ҡатнашмайҙар, һорауҙар бирмәйҙәр. Бер нисә кеше ришүәт өсөн аҡса йыйыу ихтыяжын күтәреп сыҡты. Яҡлаусылар ҙа табылды. Хатта күпме йыйырға икәнлеген дә тикшерә башланылар.
Нәғим ришүәт өсөн аҡса йыйыуға ҡәтғи ҡаршы төштө.
– Ришүәт бирергә бер ваҡытта ла һуң булмаясаҡ! – тине ул өҙөп. – Мин быға ҡаршы! Шикләнмәгеҙ. Уны аласаҡтар, ләкин мин тиҙ генә хәл итерҙәренә ышанмайым. Сөнки беҙҙең ерҙең яҙмышы хакимиәттә түгел, Хөкүмәт йортонда хәл ителә. Әгәр уларға барып етһәк, ышандыра алһаҡ, еребеҙҙе шәхси төҙөлөш категорияһына күсерәсәктәр. Ә инде булмай икән, тимәк, юҡ.
Артабанғы ваҡиғалар Нәғимдең хаҡлы икәнлеген күрһәтте һәм халыҡ араһында уның абруйын бермә-бер күтәрҙе. Сөнки район етәкселәренең береһен ҙур ғына сумма ришүәт менән тотҡандар, кабинетында, фатирында, ҡала эргәһендәге йортонда тентеү үткәргәндәр,тоҡсай-тоҡсай аҡса сыҡҡан. Ә хужа кеше күпме аҡса икәнлеген, ҡайҙан килгәнлеген теүәл һәм аныҡ ҡына аңлата белмәгән. Ҡыҫҡаһы, иҫәп-хисабын юғалтҡан. Мәҫәлән, бер тоҡсайын, апайымдың аҡсаһы. Фатир һатып алырға биргәйне, тип аҡланған. Тикшереп ҡараһалар, апаһы бер ниндәй ҙә фатир ҙа, аҡса хаҡында ла белмәй икән. Баш ҡала эргәһендә буш ятҡан ерҙәрҙең күплеге лә асыҡланған. Хужа уларҙың байтаҡ өлөшөн яҡындарына, дуҫтарына, ағай-энеһенә арзан ғына хаҡҡа таратып та ебәргән икән.
Был хәбәр көнө-төнө телевизор ҡарап ултырған Миңнур Әхмәт ҡыҙына ла барып еткән. Уныһы иһә, ҡан баҫымы күтәрелеп, тағы йығылған. Тиҙ ярҙам саҡырғандар. Ә Нәғим менән Миңниса никах уҡытыу, туй үткәреү хаҡында Миңнур апай менән һөйләшергә тейеш инеләр. Календарға ҡарап, ай баштарына, тип ниәтләп тә ҡуйғайнылар. Ләкин, апай ауырып китеү сәбәпле, һөйләшеүҙе тағы кисектерергә тура килде.
Уның ҡарауы, бер көн ихата эсенә асарбаҡ тиһәң, асарбаҡ түгел, үҙе төҙөүсегә лә оҡшаған һымаҡ, бер ир килеп инде. Нәғим шоферы менән машинаһын ремонтлап йөрөй ине.
Теге ир килеп инде лә:
– Бында ни эшләп йөрөйһөгөҙ? – тине, ҡырсын өйөмөнә, утынға һәм бейек йортҡа ҡарап.
Нәғим менән шофер бер-береһенә ҡараштылар:
– Ә һеҙ кем булаһығыҙ, ағай? – тип һораны Нәғим.
– Латипов мин, – тине ул. – Әҙеһәм Латипов. Ошо биләмәнең хужаһы.
Бәй, Миңнисаның атаһы ла баһа!
– Һаумыһығыҙ! – тип күреште Нәғим.
Аяҡ өҫтө генә бер аҙ һөйләшеп алдылар. Ағай Миңнур Әхмәт ҡыҙы менән нимәгәлер низағлашып, бер нисә йыл элек сығып киткән икән. Бына хәҙер ҡайтҡан. Камчаткала, Магаданда булған. Диңгеҙҙә балыҡ тотҡан, хатта кочегар булып эшләгән.
– Бында кем хужа? – тип һораны Әҙеһәм.
– Эш буйынса булһа – мин, – тине Нәғим.
– Мине эшкә алаһыңмы? – тине ағай көтмәгәндә.
– Һеҙгә генә эш табырбыҙ инде, – тип яуап бирҙе Нәғим.
Әҙеһәм ағай элек тә сығып киткеләгән икән. Шуға уның был юлы ҡайтыуы әллә ни ҙур яңылыҡ һымаҡ ҡабул ителмәне. Миңнур Әхмәт ҡыҙының бик шатланғаны ла, ҡайғырғаны ла һиҙелмәне. Ә ҡыҙы иһә, күреү менән: “О, атай ҡайтҡан!” – тип ҡосаҡлап алғандай итте. Кисен бергә ултырып ашанылар. Нәғим Миңнур апайҙың да кәйефенең бер аҙ күтәрелеүен һиҙҙе һәм ҡыҙының ҡулын һорау өсөн бик уңайлы ваҡыт, тип тапты. Ашты ашап бөткәс, һүҙҙе былайыраҡ башланы:
– Бер үтенес бар ине, Миңнур апай, Әҙеһәм ағай, – тине Нәғим.
Һөрпөлдәтеп аш ашап ултырған Әҙеһәм ағай башын күтәрҙе, ҡалағын ситкә ҡуйҙы. Миңнур апай йәштәргә төбәлде.
– Рөхсәт итһәгеҙ, беҙ өйләнешергә булдыҡ.
– Әллә тағы. Мин фатихамды күптән биргәнмен, – тине әсәһе.
Атаһы иһә, минең һүҙҙең әһәмиәте булырмы икән, тигән һымаҡ, яурынбаштарын һикертеп ҡуйҙы. Шуның менән тәҡдим яһалды, ризалыҡ алынды, туйға әҙерлек башланды. Туй мәшәҡәттәре тәүҙәрәк еңел генә барһа ла, аҙаҡ бәхәслерәк төҫ алды. Нәғим – эшҡыуар, һәр тиндең ҡәҙерен