УҠАЛАРЫ ҠОЙОЛМАҪ ӘЛЕ.

Әле шуға яҡын йәки шулайыраҡ осор кисерәм.
...Иртә яҙҙа урамда эттәр туйын күргәнегеҙ бармы? Мин йәшәгән йорт ҡаланан ситтәрәк. Беҙҙә иркен, шуға ваҡыт-ваҡыт төркөм-төркөм эттәр килеп сыға. Төрлө калибрҙағы арландар кәләште оҙатып йөрөй һәм уның иғтибарын яуларға тырыша. Береһенән-береһе ҡеүәтлерәк эттәр уның мөхәббәтен яулау өсөн бер-береһенең боғаҙын сәйнәргә әҙер. Ҡарағыҙ әле, араларында бер сатаны ла бар. Уныһы кәләштең (кәнтәй, тип яҙғы килмәй) эргәһенән, терәлеп, тигәндәй, юрғалай.
Мин үҙем дә шундайыраҡ хәлдә инем. Иғтибарымды, мөхәббәтемде яуларға теләгән егеттәр байтаҡ булды. Ә мин үҙемдең йәремде шиғриәт кисәһендә таптым. Урындарыбыҙ йәнәш тура килде. Шиғриәт ярата икән был егет. Барыһынан да көслөрәк ҡул саба, мөкиббән китеп тыңлай, кәрәк урындарында: “Браво!” – тип ҡысҡырып ебәрә. Ул мине шулайтып арбаны. Бикбайҙың, Үтәбайҙың, Хисмәттең шиғырҙарын яттан белгән кешене нисек яратмайһың? Аҙаҡ шуға төшөндөм: ул үҙенең шиғриәтте белеүе менән минең иғтибарымды йәлеп итергә тырышҡан икән.
Әле йәр һайлап өлгөрмәгән ҡыҙҙарға кәңәшем: алтын уҡалы кейемдәр кейһә лә, шиғриәт, мәҙәниәт, әҙәбиәт менән арбаһа ла, егет-еләнгә ышана һалып бармағыҙ. Улар һеҙҙең иғтибарҙы яулар өсөн ниндәй генә хәйләкәрлеккә бармай һәм ҡулына килгәнде лә, килмәгәнде лә эшләй. Быны хәҙергесә әйтһәк, һеҙҙең иғтибарығыҙҙы яуларға теләүсе үҙенә күрә PR-акция үткәрә.
Беҙ өйләнештек. Егеттәрҙең көндәшлек бәйгеһендә мин өҫтөнлөк биргәне, Ирек, еңеп сыҡты. Уға – 30, миңә 24 йәш. Үҙегеҙ күрәһегеҙ, айырма ҙур түгел. Ләкин холоҡ-фиғелдәге төрлөлөк тәүге көндәрҙән үк һиҙелә башланы. Беҙ ер менән күк, ут һәм һыу, эт һәм бесәй. Уның һәм минең тәүге көндәрҙән үк күп мәсьәләләргә ҡарата мөнәсәбәтебеҙ ҡырҡа айырылды. Мин күберәк сигенергә, килешергә, компромиссҡа барырға тырыштым. Һәм, шуның иҫәбенә тәүге осор никахыбыҙҙы һаҡлауға өлгәштем. Аҙаҡ мин уның ҡайһылыр көс структураларының береһендә хеҙмәт итеүен һәм, ниндәйҙер сәбәптәр арҡаһында, яратҡан эшен ҡалдырырға мәжбүр булыуын белеп ҡалдым. Белмәҫ инем, бер әһәмиәте лә булмаған, хатта хәҙер онотҡанмын, мәсьәләгә ҡарата беҙҙең ҡараштар айырылды, мин риза булмауымды ҡәтғи рәүештә белдерҙем. Ул уң ҡулын ҡапыл күтәрҙе лә һулаҡайлап сикә менән ҡолаҡ араһына һуҡты. Мин хатта йығылыуымды һәм һушымды юғалтыуымды һиҙмәй ҡалдым. Был һуғыуҙа юғары һөнәри оҫталыҡ ярылып ята ине. Шаңғыта, һуҙып һала, шунда уҡ ысынбарлыҡтан айыра. Иң хәүефлеһе шул: эҙе ҡалмай. Һушыма килгәс, күпме ятҡанымды хәтерләмәйем, ул минән иң тәүҙә:
– Һиңә нимә булды ул? – тип һораны.
Миңә нимә булды ул?.. Әсәйем менән апайымдың, ағайҙарымдың, апайҙарымдың яратҡан ҡыҙы, һылыуы, үҙ ғүмеремдә беренсе тапҡыр йоҙроҡ көсөн шулай татып белдем. Мин шуға төшөндөм: хәҙер бөтә минең һүҙемде, аҙымдарымды, мөмкинлектәремде иремдең йоҙроғо сикләп торасаҡ.
Хәҙер бар үпкәләрем, уңайһыҙланыуҙарым, уның өсөн оялыуҙарым иҫкә төшә. Туйыбыҙға бер аҙна ваҡыт ҡалды, Минең күлдәгем, уның костюмы, икебеҙҙең дә балдаҡтарыбыҙ юҡ. Нимә булһа ла булһын тип, мин уны ювелир салонына алып киттем. Икебеҙгә лә балдаҡтар һайлап алдыҡ. Оҙаҡ һайланыҡ, һатыусыларҙы аптыратып бөттөк. Кейәү түләмәй ҙә ҡуя бит. Мин белмәйем, бәлки никах балдаҡтары өсөн аҡсаны һәр кем үҙе йә кәләш түләйҙер? Инде уның аҡса сығарыуына өмөтөмдө өҙгәс, ярай, картамда мул ғына аҡса бар ине, сығарҙым да түләнем. Бер һүҙ ҙә өндәшмәй, балдаҡты алып, кеҫәһенә һалып ҡуйҙы. Хәҙер туй күлдәге һәм костюм менән дә шул уҡ хәл ҡабатланды.
Ялланған фатирҙа йәшәйбеҙ. Ҡуртым өсөн мин түләйем. Ҡыҙҙарға әйтер һүҙем: әгәр бик иҫәпсел булһағыҙ, егеттәрегеҙҙең матди мөмкинлеген туйға тиклем барлағыҙ. Текә һәм уңышлы, бай күренгән егеттең бер альфонс йә алимент түләүсе