Рәлиф КИНЙӘБАЕВ МӨХӘББӘТ ТУЛЫ БИШ МӨЙӨШ – 1. Хикәйә.

бысаҡ сығарҙы, нимә менән бөттө ул? - тине.
– Һин нимә, – тине тегеһе. – Хәҙер һиңә теге бысаҡты сығарып күрһәтергә кәрәктер? Шуны бел, балаҡай, мин бер нәмәне ике тапҡыр һөйләмәйем. Кем әйткән әле, әгәр тамаша башланғанда сәхнә түрендә бысаҡ эленеп тора икән, тимәк, ул кемделер тишергә тейеш. Мин һөйләгәндә нисек оялмайынса йоҡлап яттың? Кисә һине беҙгә тапшырғанда атайың менән әсәйең нимә һораны? "Ҡыҙыбыҙ тәртипле һәм аҡыллы. Зинһар өсөн, ҡарап ҡына йөрөтөгөҙ. Бының өсөн беҙ һеҙҙе ит-һөттән һәм ҡаймаҡтан өҙмәбеҙ”. Әйткәндәй, мин кисә әйтергә онотҡанмын, итегеҙ майлы булмаһын. Фигураны боҙасаҡ. Бәлки ул һиңә ярайҙыр, миңә ярамай. Атайыңды киҫәтеп ҡуй. Шунан һуң, баяғы, бысаҡ хаҡында. Был турала берәү ҙә белергә тейеш түгел. Булманы ул бысаҡ. Юҡ! Һин, юҡ-бар һөйләп йөрөп, минең мөхәббәттәремде төрмәгә ултыртып ҡуйырһың. Шунан һуң, мин аптырайым, ошо йәшкә етеп, һинең өсөн бер тапҡыр ҙа егеттәр һуғышманымы ни?
– Юҡ, – тине Рәлиә. – Юҡ. Ә улар һуғышһын өсөн нимә эшләргә кәрәк?
– Эх, һин, балаҡай! – тине Эвелина. – Егеттәр, һине яулау маҡсатында һуғышһын өсөн бер нимә лә кәрәкмәй. Улар үҙҙәре һуғышырға тейеш. Ҡыҙ кешенең эше – матурлығы. Уның бурысы – һуғыш ойоштороу түгел, ҡан ҡойоуға юл ҡуймау. Ҡалғанын аҙаҡ һөйләрмен. Һин мине уҡыуға һуңлатаһың.
Ә тышта – музыка, сәскәләр, шат йөҙҙәр, күңелле ҡыҙҙар һәм малайҙар, етди олатайҙар һәм өләсәйҙәр. Ә атайҙар менән әсәйҙәр эштәлер инде. Рәлиә уҡырға китеп бара. Кәйефе шундай шәп, бөтәһен дә ҡосаҡлап алғыһы, рәхмәттәр әйткеһе килә. Ошонан да ҙурыраҡ байрам бармы икән? Ә кисен барыһы ла Салауат һәйкәле эргәһендәге майҙанға сыҡтылар. Рәлиә шулай өйрәнгән, үҙе менән бәләкәй генә сумка тиһәң, сумка түгел, тоҡсай тиһәң, тоҡсай түгел, һауыт алды. Ә эсендә – ҡәләм һәм ҡағыҙ. Һуң, кемдәр менән һөйләшеүеңде, нимә хаҡында һөйләшеүеңде, һис юғы, исемдәрен булһа ла, яҙып алырға кәрәк тә инде. Әлбиттә, иғтибарлап, лекция тыңлаған һымаҡ, яҙып булмаҫ. Бына бер егет. Әйтерһең, телевизорҙан килеп сыҡҡан инде! Таһир Вәхитовҡа оҡшап тора. Исеме – Юлдаш. Аграрныйҙан икән. Рәлиә менән бик матур ғына һөйләшеп алды, уҡыу йылы башланыу менән ҡотланы, уңыштар теләне һәм туңдырма ашарға саҡырҙы.
– Ҡасан? – тип кенә әйтә алды Рәлиә тулҡынланып һәм ашҡынып.
– Оҙаҡламам, мин килермен, – тип Юлдаш кешеләр диңгеҙендә юҡ булды.
Эх, Юлдаш! Үҙең саҡырҙың-саҡырҙың да юҡ булдың.
Рәлиә тирә-яғына ҡаранып өлгөрмәне, үҙе һымаҡ, күҙлекле берәү килеп сыҡты. Хәйер, үҙе һымаҡ түгел инде, килеп терәлде лә:
– Һинең күҙлегең нисәле? – тип һораны.
– Минус икәүле, – тине Рәлиә, нисек бар, шулай әйтте.
– Бир әле, кейеп ҡарайым, – тине теге, һорап бөтөр-бөтмәҫ, систереп тә алды:
– Донъя ҡайһылай матур! – тип һоҡланды ул. – Фәнүр мин, иҡтисад факультетында уҡыйым. Ә һинең егетең бармы?
Рәлиә шаңғып ҡалды. Ҡайһылай әрһеҙ! Күҙлекте лә һалдырып алды, тағы егетте лә һорай.
– Юҡ минең егетем, – тине ул.
– Минең дә бер кемем дә юҡ, – тине теге “күҙлек”. – Күҙлегемде күрһәләр, ситкә китәләр ҙә баралар.
Икәүләп матур ғына итеп бейештеләр.
Эргәләренә "Нефтяной"ҙан Артур килде. Президент квотаһы менән уҡый икән.
– Нефть сығарыуҙы беҙ арттырасаҡбыҙ, – тине ул, күҙен дә йоммай.
Ә Авиация университетынан Юлай:
– Нефть беҙгә кәрәкмәйәсәк, оҙаҡламай, самолеттар ҡояш энергияһы менән осасаҡ, – тине.
Кәрим тигән егет тә ошонда килеп сыҡты. Ул уҡый, ләкин кем булырға йыйыныуын үҙе лә белмәй икән:
– Инженер, – тине ул ҡыҫҡа ғына итеп.
Студенттар диңгеҙенән көтмәгәндә Юлдаш төшөп ҡалды һәм Рәлиәне ҡосағына алды:
– Йә, ҡыҙыҡай, ирекле тормошҡа аяҡ баҫыуың менән ҡотлайбыҙ, – тине һәм туңдырма сығарып тотторҙо.
Рәлиә бер ялап өлгөрөүгә, Фәнүр үрелде, ҡап яртыһы Артурҙың ауыҙында юҡ булды, Юлай ҙа бер яланы ла, эҙһеҙ юғалды. Кәримгә таяғын ялап ҡуйыуҙан башҡа сара ҡалманы.
– Йоҡларға ваҡыт етте, – тине Фәнүр. – Рәлиә, мин һине оҙатып ҡуя алам.
Артур:
– Миңә ҡайтырға йыраҡ. Рәлиәне матур ғына оҙатып ҡуйығыҙ, – тине лә, юҡ булды.
– Шымығыҙ! – тип ҡысҡырҙы Рәлиә. – Тик, берүк, һуғыша күрмәгеҙ!
Тороп ҡалған өс егет бер-береһенә ҡарашты.
– Һуғышырлыҡ бер һылтау ҙа күрмәйем, – тине Кәрим. – Ә былай, мәктәп чемпионымын,

бокс буйынса, – тип йоҙроҡтарын бер-береһенә төйә башланы.
– Борсолма һәм ҡурҡытма! – тине Юлай. – Мин дә район чемпионы, тик еңел атлетика буйынса. Ҡыуып етереңә шикләнәм.
Ә Рәлиәнең ҡайтҡыһы килмәй. Иртәгә ошондай кисә әллә була ла, әллә юҡ. Таралышырҙар ҙа, тормош шуның менән бөтөр һәм юҡҡа сығыр һымаҡ.
– Беләһегеҙме, егеттәр, – тине Рәлиә. – Әйҙәгеҙ, батыр һәйкәлен бер урап, уға тыныс йоҡо теләп үтәйек.
Бына улар килә – бер ҡыҙ һәм өс егет. Рәлиә ҡәләм менән егеттәрҙең исемен яҙып бара.
– Нимә яҙаһың? – ти Фәнүр.
– Шиғыр яҙам, шиғыр, – ти Рәлиә.
– Әллә һин шағирәме? – тип аптырана Кәрим.
Ә Юлай, ҡыйыу икән, ҡыҙыҡайҙы ҡултыҡлап уҡ алды.
Ниндәй күңелле, аҙағы ла юҡ һымаҡ. Шул ваҡыт кемдер тупаҫ итеп:
– Ятаҡ бикләнә! – тип һөрәнләне.
Рәлиә барыһы менән бергә йүгерә, күҙлеге аша егеттәрен барлай. Бөгөн һуғышырҙармы икән әллә иртәгәгә ҡалдырырҙармы? Ҡыҙыҡ, ҡайһыһы еңер икән? Моғайын, Юлдаш еңер ине. Ул ике тапҡыр күренде лә, ҡайҙалыр юҡ булды. О ҡайһылай ҡыҙыҡ булыр ине! Һуғышып китәләр! Береһе – бысаҡ, икенсеһе... Икенсеһе пистолет килтереп сығарһа, өсөнсөһө... Юҡ, әле өсөнсөһө көтөп торһон, ҡабаланмаһын, өлгөрөр. Уҡыу йылы әле яңы башланып тора. Ҡайтһа, бүлмәлә уның өсөн борсолоп, ҡыҙҙары көтөп ултыра.
– Әгәр иртәгә лә был хәл ҡабатланһа, бер ҡайҙа ла сыҡмаясаҡһың һәм атайыңа хәбәр итергә мәжбүр буласаҡмын.
Рәлиә бер нәмә тип тә яуап бирергә өлгөрмәне, шул ваҡыт уҫал һәм талапсан итеп телефоны шылтырай башланы.
Дауамы бар.