Рәлиф КИНЙӘБАЕВ МИН ҮС АЛДЫМ ИНДЕ – 6. Хикәйә.

Өҫтәлгә йәнәш ултырҙылар.
– Һиҙеп торам, миңә әйтер ҡыуанысың бар, шикелле, ҡәҙерлем, – тине Рәүҙәт ҡатынына ентекләп ҡарап. – Күптән ваҡыт. Беҙ ҡасандан бирле үҙ-ара аңлашҡаныбыҙ юҡ. Йә, ҡәҙерлем, тыңлайым.
Иренең һүҙҙәре Маһинурҙы тамам албырғатты. Ул нимә әйтергә белмәй баҙап ҡалды. Был барыһын да белә түгелме һуң? Тик нимә хаҡында белә? Яңы вазифа хаҡында әйткәндәрме, йә ауырға ҡалыуы тураһында мәғлүмәт таралып өлгөргәнме? Кемдән килеп етеүе ихтимал? Эйе, ул бер нисә сәғәт элек дауаханала булды, үҙенең хәлен асыҡланы ләкин ҡәйнәһе янына ла инеп торманы. Тышҡа сығарманы Маһинур. Әйҙә, ире үҙ яйы менән сиселһен. Кәрәк тип тапһа, ҡатыны ла үҙ һүҙен әйтер. Шуға күрә ире башлаған уйында ҡатнашыуына ризалыҡ билдәһе итеп:
– Ә һин ҡайҙан ишетеп өлгөрҙөң? – тип өндәште.
– Ундай хәбәр тиҙ йөрөй, – тине ире киҫкен генә итеп. – Хәҙерге заманда бындай хәлде йәшереп ҡалдырыу мөмкин түгел.
– Ярай, – тип көлдө Маһинур, тик бик көсөргәнешле килеп сыҡты, – ә һин үҙең нисек уйлайһың?
– Нисек уйлайым? Һине әллә хәҙер минең фекерем ҡыҙыҡһындырамы? – тип аптыранды ир. – Ғәжәп хәл. Һин бөгөн беренсе тапҡыр минең ҡарашымды асыҡларға теләйһең. Әгәр һинең хәҙерге хәлеңде, йәғни киләсәгеңде иҫәпкә алһаҡ, был бик ҙур алға китеш. Дөрөҫөн әйтәм, мин һинән быны көтмәгәйнем. Ә һин беләһеңме, мин бөгөн ни өсөн ҡыҙыл раузалар алдым?
– Беҙҙең мөнәсәбәттәрҙең ҡыҙыулығын һаҡларға теләйһеңдер, – тине ҡатыны, үрелеп кенә сәскәләрҙе еҫкәне. – Аһ! Ошо раузаларҙың еҫен яратам! Ә мин һине аптыратырға теләгәйнем. Һин барыһын да беләһең килеп сыҡты. Һинең фекерең мине, шулай ҙа, ҡыҙыҡһындыра.
– Ҡатынымдың, күтәрелгән һайын, минең менән йышыраҡ кәңәшләшеүен күҙ алдыма ла килтерә алмайым. Әйткәндәй, бөгөн беҙ эште тамамланыҡ. Ҡыуанысымдан, ҡайтҡанда сәскә магазинына инһәм, аҡ раузалар юҡ, ҡыҙылдары ғына һатыла. Тимәк, был – яҙмыш, тинем дә, алдым. Һиҙәһеңме, беренсе тапҡыр һинең ихтыярыңа ҡаршы килдем. Көнө ниндәй бит әле! Беҙҙең генераль директор барыбыҙға ла рәхмәт әйтте, минең эргәлә оҙағыраҡ торҙо...
– Шунан, шунан нимә тине? – тине Маһинур түҙемһеҙләнеп.
– Нимә тиһен? Аңлауымса, башлыҡ үҙендә эшләүсе хеҙмәткәрҙең, һинең була инде, иренең нисек эшләүе менән ҡыҙыҡһынған.
Маһинур ошо урында тағы көлөп ебәрҙе:
– Шулай булырын мин һиҙгәйнем дә, – тине ул, – бының юҡҡа түгел икәнлегенә төшөнгәнһеңдер? Бөгөн иртән башлыҡ шуға саҡырғайны. Мине яңы вазифаға – уның урынбаҫары итеп – тәғәйенләргә теләүе хаҡында һүҙ булды. Йомшаҡ ҡына итеп әйткәндә, һинең әхлаҡи йөҙөңдөң ыңғай булыуы шарт. Урынбаҫарҙың эше ҡатмарлы һәм яуаплы, уның арҡаһы, йәғни ире, ныҡ булырға тейеш. Үҙемдән дә һорашты, мин һине маҡтаным, – тине ҡатын.
– Улай булғас, мин бөгөн көнө буйы маҡталып йөрөгәнмен икән, – тине Рәүҙәт. – Һирәк була торған хәл. Шулай ҙа минең фекерем хәл иткес булғандыр, тип уйламайым. Уйлап ҡуйҙым, хәҙер эштән тыш аш бүлмәһендә алъяпҡысымды бәйләп, оҙағыраҡ һәм йышыраҡ мәшәҡәтләнергә тура килмәгәйе.
– Тимәк, һин минең ризалығыма ыңғай ҡарайһың? – тине Маһинур.
– Һин, ысынлап та, минең фекергә ҡолаҡ һалырмын, тип ышанаһыңмы? Сөнки быға тиклем мин үҙемде ябай инженер, һинең бер, ябай ғына итеп әйткәндә, бушлай ҡушымтаң сифатында күреп өйрәнгәс, башҡа юғары урынға дәғүә лә итмәйем. Һинән дә ниндәйҙер тигеҙ мөнәсәбәт көтмәйем һәм ваҡиғаларҙың ағышын битараф күҙәтеүгә өҫтөнлөк бирәм.
Һуңғы һүҙҙәрҙе ир асыулы һымаҡ итеп әйтте. Хатта осҡондар сәсрәп ҡалған һымаҡ булды.
Маһинур өндәшмәне. Тимәк, ире икенсе яңылыҡ хаҡында белмәй. Әллә, белгән осраҡта ла, һүҙ уйнатып, йәшереп маташамы икән? Юҡ,быны бер нисек тә йәшереп булмай. Бөгөн белмәһә, иртәгә ишетеүе ихтимал. Ә ниңә оҙаҡҡа һуҙырға?
– Ә минең тағы бер яңылығым бар, – тине Маһинур иренең күҙҙәренә туп-тура ҡарап. – Һин ул хаҡта белергә теләйһеңме?
– Башыңа төшһә,