Рәлиф КИНЙӘБАЕВ БӘХЕТ КӨТКӘНДӘ Хикәйә Икенсе бүлек

– Нимәһен иҫбатлап тоторға, миңә ҡара ла, үҙеңә ҡара, ышанмаһаң, көҙгөгә күҙ һал. Беҙҙе күргәндәр шунда уҡ, икеләнеп тормайынса, һине – минең ҡыҙым йә һеңлекәшем, ә мине һинең атайың, йә ағайың, тип таныясаҡ.
– Улай булһа, мин – риза! – тип һикереп торҙо ҡыҙыҡайы. – Һаумы, атай, һаумы, атаҡайым! Мин һине нисә йылдар эҙләнем! – тип Мәргәнде ҡосаҡлап алды.
– Эх, видеоға төшөрөүсе булманы. Шул хәтле, күңелде йомшартырлыҡ, күҙ йәштәре сығарырлыҡ кадрҙар булды! Бәлки тағы ҡабатлап ҡарарбыҙ?
– Юҡ, кәрәкмәй, – тине ҡыҙыҡай. – Сөнки ялған икәнлеге күренеп торасаҡ. Тәүгеһе тәбиғи булды.

– Йә, ҡыҙым, хәҙер документтарыңды күрһәтһәң дә була. Мин ышандым, хәҙер шуны бәләкәй генә ҡағыҙ киҫәге менән раҫлап ҡуйыу талап ителә.
Ҡыҙ, байтаҡ ҡына соҡонғандан һуң, әллә кеҫәһенән, әллә арҡаһындағы рюкзагынан туҙып, йыртылып бөткән ҡағыҙ киҫәге сығарып бирҙе. Мәргән ҡағыҙҙы алды һәм уҡый башланы:
– “Һаумы, Мәргән! Минең көтмәгәндә һәм ҡапыл мөрәжәғәт итеүемә аптырама. Мин һиңә ҡыҙыңды ебәрергә мәжбүрмен. Ул һинең ярҙамыңа мохтаж. Шылтыратып, һөйләшеп, телефонымды ҡалдырып йөрөргә мөмкинлегем юҡ. Ашығыс задание менән командировкаға китергә мәжбүрмен. Ҡалғанын ҡайтҡас һөйләшербеҙ” Һа! Ошо ғынамы?
– Эйе, әлегә ошо ғына. Ә һеҙгә ошо ғына етмәйме ни?
– Ныу, әгәр башҡа дәлилдәр булмаһа, ошоға ышанып торорға мәжбүрмен. Мине бик тә ҡәнәғәтләндерә.
Ҡыҙ, оҙаҡ ҡына соҡонғандан һуң, рюкзагынан байтаҡ ҡына ҡағыҙҙар килтереп сығарҙы һәм береһен Мәргәнгә тотторҙо. Тегеһе, ҡағыҙҙы ентекләп ҡарағандан һуң:
– Мәргән Фәйзи улы Мирасов. Бөтәһе лә дөрөҫ яҙылған, – тине.
– Атай, ошондай дәлилдәрҙән һуң да, һеҙ мине ашарға бешерергә өндәйһегеҙме?
– Юҡ, ҡыҙым. Әйткәндәй, һинең исемең нисек булды әле ул?
– Клара.
– О, Клара! Ниндәй матур исем! Клара Цеткин, Клара Новикова. Бик шатмын.
Ишектә бик оҙаҡ ҡыңғырау шылтырағаны ишетелде. Мәргән барып асты һәм әсәһе Зәйфә Фәрит ҡыҙын эйәртеп керҙе.
– Ҡуй инде, улым, ғәфү итә күр, түҙмәнем. Иҫән-һау ғына булһа ярар ине, тип теләп киләм. Ә был ниндәй ҡыҙыҡай, улым?
– Әсәй, таныш бул: һинең ейәнсәрең – Клара. Клара Мәргән ҡыҙы Мирасова. Ышанмаһаң, бына – исем ҡағыҙы.
– Йә, Аллаһым! Минең – ейәнсәрем, тимәк, һинең ҡыҙың бар? – тип ах та ох килде ҡарсыҡ.
– Әсәй, әсәй, саҡ ҡына йылыраҡ, хислерәк мөмкинме? – тине улы, аптыранып.
– Уф, балаҡайым! Әллә һине язаланылармы? – тип өтәләнде әсәһе. – Аңлап бөтмәйем. Ҡапыл ғына килеп сыҡты был хәл, әле миңә барып етмәй.
– Әсәй, барыбар, йөҙөңә шатлыҡлы ҡиәфәт сығар, ейәнсәреңде ҡосаҡлап ал, үбеп алһаң да була, – тып ыңғырашты улы.
– Уй, балаҡайым, ниһайәт, һине күрер көнөм дә бар икән! – тип ҡарсыҡ Клараны ҡосаҡлап алды.
– Һаумы, өләсәй! Мин һине нисә йылдар эҙләнем, ниһайәт, таптым, – тине ҡыҙыҡай.
– Ә хәҙер етдиерәк итеп һөйләшәбеҙ. Улым, дөрөҫөн әйт, – тине әсәһе. – Был ҡыҙ бала ҡайҙан килеп сыҡты?

– Белмәйем, әсәй, килеп керҙе, минең фамилиямды белә, – тип аптыранды улы.
– Өләсәй, һеҙ ниңә шикләнәһегеҙ? Бына, бөтә документтар ҙа бар. Мин хатта хәҙер атайымдың фатирының кухняһын таҙартып алырға ла риза. Башҡа барыр ерем, күрһәтер дәлилем юҡ. Ышанһағыҙ, ышанығыҙ, ышанмаһағыҙ, ҡайттым-киттем, шул булыр. Ун биш йыл көттөгөҙ, тағы ла ун биш йыл көтәсәкһегеҙ!
– Юҡ, – тине ҡарсыҡ, – беҙ һиңә ышанабыҙ. Бер килеп эләккәс, хәҙер һине ысҡындырыу юҡ. Өҫ кейемеңде сис, килтер бында рюкзагыңды.
Өләсәй ейәнсәре менән тиҙ генә кухняны йыйыштырып алдылар, бер-береһенә ярҙам итеп, ашарға бешерҙеләр. Аҙаҡ, өсәүләшеп ултырып, ашап алдылар.
– Һеҙҙең тағы кемдәрегеҙ бар? – тип һораны өләсәһе. – Беҙ хәҙер туғандар, яҡындарыбыҙ хаҡында ла белергә тейешбеҙ. Һин ҡаршы түгелме, ҡыҙым?
– Әлбиттә, һис