Рәлиф КИНЙӘБАЕВ БӘХЕТ КӨТКӘНДӘ Хикәйә Бишенсе бүлек.

– Улайһа, һин миңә дөрөҫөн әйт, һин ни өсөн мине бәйләп ҡуйҙың һәм был концертты ниңә ойошторҙоң?
Ҡыҙ тәүҙә шарҡылдап көлөп ебәрҙе. Шунан һуң, бер нимә лә булмағандай, егеткә һыйынды:

– Ә нимә, һеҙгә оҡшаманымы әллә?
– Бер түгел, ике күҫәктең алмашлап башыңа төшөүен иҫәпкә алмағанда, күңелле бер нәмә лә юҡ, – тине Мәргән. – Ә мин һинең йылмайып-көлөп торғаныңды күреп ҡалдым.
– Ышанығыҙ, мин һеҙгә һоҡланып ҡарап торҙом, – тине ҡыҙ, – һеҙ шундай оҫта итеп күҫәктәрҙән ҡасып ҡала инегеҙ, мин һоҡланмай булдыра алманым. Зинһар, мине ғәфү итегеҙ. Мин быны шаярып ҡына эшләнем. Дөрөҫөн әйткәндә, һеҙҙе һынап ҡараным... Ул һиңә оҡшанымы?
– Бик оҡшаны, тип әйтә алмайым, – тине егет, – үҙем өсөн шундай асыш яһаным: ҡушарлап, күҫәктәр менән дөмбәҫләгәндә лә, мин үҙемдә кешелек сифаттарын һаҡлап алып ҡалдым. Бәлки был үҙенә күрә бер йомғаҡлау, хатта ныҡлыҡҡа һынау булғандыр.
– Ярай, атай, ҡайтҡас, һөйләшеүҙе дауам итербеҙ. Мин әлегә әхирәттәрем янына барып киләйем. Кискәрәк ҡайтырмын. Һеҙгә минең ағайым килергә тейеш...
– Һинең ағайың? Ҡайһыһы? Мин һинең дүрт-биш ағайың барлығын беләм.
– Уртансыһы киләсәк.
– Уның атаһы мин түгелдер, тип өмөт итәм һәм шуны белергә теләйем: ул уҡыймы әллә эшләйме?
– Ул авиация институтында уҡый ине, уға осоу килешмәне, һауала башы әйләнә, күңеле болғана икән. Хәҙер нефтянойға күсте.
– Оһо! Тимәк, нефть университетында?
– Эйе, атай.
– Ҡара алтын еҫе уға килешкәндер, тип уйлайым.
– Ул бит әле уҡый ғына, нефтте еҫкәгәне лә юҡ.
Мәргән ҡайтыуына, уны, аһ та оһ килеп, әсәһе ҡаршы алды. Ҡаршылашыуына ҡарамаҫтан, битендәге яраларын йод менән эшкәртте. Йыуынып сығыуына, сәй эсерҙе.
Мәргәндең адвокаты килеп, зыянды ҡаплатыу кем иҫәбенә эшләнергә тейешлеген аңлатып бирҙе. Шуныһы йәтеш, Мәргән күргән зыянды ҡаплатыу йөҙөнән байтаҡ аҡса алырға мөмкин буласаҡ икән. Тик бар зыянды үҙенең ҡыҙы, йәғни Клара үҙ иҫәбенә түләргә тейеш. Ә унан нәмә алаһың? Балалар йортонда тәрбиәләнгән, һөнәрселек училищеһында уҡый, теркәлгән урыны юҡ. Әлбиттә, бер юлы бар, зыянды ата-әсәһе түләргә тейеш була. Ләкин, барыбер, таяҡтың ике башы ла Мәргәндең өҫтөнә төшәсәк. Сөнки әсәһе ҡайҙалыр командировкала, тиме, дөрөҫ булһа, ә атаһы – бына тора, үҙе. Хәҙер үҙенә үҙе бурыслы булып ҡаламы инде? Ике һаҡсыны яуаплылыҡҡа тарттырып булыр ине, ләкин ял һәм күңел асыу комплексы етәкселеге уларҙы күптән эштән ҡыуған, һәм улар ҡыҙҙың үҙенә һылтаясаҡ.
– Ярай, түләмәһәләр ҙә, бөлмәбеҙ, – тине Мәргән. – Нисек тә йәшәрбеҙ әле.
– Зыянды ҡаплатыуҙың тағы бер мәшәҡәтле юлы бар, – тине адвокат. – Беҙ һеҙҙең хаҡта төрлө мәғлүмәт сараларында хәбәр таратҡан кешеләрҙе яуаплылыҡҡа тарттыра һәм зыянды өлөшләтә ҡаплатыуҙы талап итә алабыҙ. Ләкин был бик мәшәҡәтле эш. Дуңғыҙҙың ҡылын ҡырыуға бәрәбәр. Сыйылдауы күп, файҙаһы әҙ.

Мәргән зыянды ҡаплатыу өсөн көрәшеүҙән баш тартты...
...Ишектә ҡыңғырау шылтыраны. Мәргән Клараның ағаһын күрергә бик уҡталып тормаһа ла, уны өйөнә саҡырырға һәм бер нисә һорауға асыҡлыҡ индерергә ҡарар итте. Ҡыҙҙың ағаһы, Рифат исемле егет, башҡа йәштәр һымаҡ, еңелсә генә кейенгән. Үҙе аралашыуға әүәҫ. Килеп инеү менән, Клараны һорашты.
– Һеңлең хәҙер киләсәк, – тине Мәргән. – Хәҙер, бына, өләсәйең сәй ҡуя, ҡапҡылап алырбыҙ. Ҡайҙа йәшәйһең? – тип һораны Мәргән. – Хәтерем алдамаһа, һеҙҙең коттеджығыҙ бар, шикелле. Нефть институтына уҡырға йөрөүе ҡыйын түгелме?
Егет тирә-яғына ҡаранды, аҙаҡ Мәргәнгә тағы бер күҙ һирпте.
– Һеҙ, ағай, мине кем менәндер бутайһығыҙ. Алдан уҡ әйтеп ҡуям, мин Клараның һеҙгә һөйләгәндәре һәм уның мажаралары өсөн яуап бирмәйем. Хатта был хаҡта һөйләшкем дә килмәй. Уның фантазияһы бик киң, хатта минең ҡоласым етмәй. Әйҙә, үҙенең уйҙырмаларына алданып йәшәһен.