Рәлиф КИНЙӘБАЕВ БӘХЕТ КӨТКӘНДӘ Хикәйә Өсөнсө бүлек

– Аһ! – тине ҡыҙыҡай, урам һепереүсенең таш һынын күреп.
Әйләнеп-әйләнеп сыҡты, хатта тотҡолап ҡарарға итте. Кеше араһына барып ингәс, әле генә бар донъяға һоҡланып, ғәжәпләнеп килгән ирәбе ҡыҙыҡай, йомолдо ла ҡуйҙы. Рюкзагынан ярты битен ҡапларлыҡ күҙлек алып кейҙе. Етмәһә, уныһының бер йомороһо сатнаған. Ҙур шарф алып, битен ҡапланы һәм шарфтың ике осон ныҡ итеп Мәргәндең ҡулына бәйләп ҡуйҙы.
– Ә быныһы ни өсөн? –тип ғәжәпләнде атаһы булаһы кеше.

– Кеше араһында юғалам да ҡалам мин. Йә аҙашырмын. Ә былай ышаныслыраҡ, – тине ҡыҙ, шарфты тағы ла бер бәйләп.
Тәүҙә аяҡ кейемдәре ҡаранылар. Итектәрҙең ниндәйе генә юҡ! Һәр береһе матур, һәм, әлбиттә, ҡиммәт.
– Бигерәк ҡиммәт! – тине ҡыҙ, итекте этеп ҡуйып.
– Кит! Биш мең ҡиммәт буламы ни? Уның ҡарауы, йылы һәм һинең һыныңа килешеп тора, – тине Мәргән.
– Әсәйем миңә бындай ҡиммәтлеләрҙе алғаны юҡ! – тип өҙә һуҡты ҡыҙыҡай.
Ә үҙенә оҡшай, кейә лә ҡарай, кейә лә ҡарай. Ҡыҙыҡай һаман нығыраҡ боҫа, коридорҙан үтеп йөрөүселәргә күренмәҫкә тырыша. Кешеләр керһә, арҡаһы менән тора.
Өҫкө кейемдәр ҡарарға инделәр. Бында ла шул уҡ хәл – Клара яңы мода буйынса тегелгән, хаҡы ла шаҡтай текә кейемдәрҙе алмаҫҡа тырышты. Кейем-һалымды кейеп ҡарау бүлегендә бик оҙаҡ ныҡышты ҡыҙыҡай. Тәүҙә үҙенекен һалырға теләмәне, аҙаҡ – магазиндың яңы кейемдәрен ситкә алып ҡуйҙы. Ярай, көләпәрәле ветровка алдылар. Уныһын да, көләпәрә бөркәнеп, йөҙөн йәшерер өсөн генә эшләне, буғай, тип уйлап ҡуйҙы Мәргән. Клара һатып алған кейемдәрҙе шунда уҡ кейә һалды. Ә битен үҙенең сатнаған күҙлеге һәм капюшон менән ҡаплағас, шыпа ҡыйыуланды.
– Ә ниңә яңы кейемдәр алырға теләмәйһең? – тип ныҡыша Мәргән. – Анауы, джинсы куртка менән салбар һиңә ҡайһылай килешә ине!
– Әсәйем бизнес менән шөғөлләнә, уның бөтә аҡсаһы – шунда. Ә беҙгә кейемде һәр ваҡыт “second hand”тан ала. Уларын да ҡарап ҡына, һайлап ҡына, хаҡтары тешләшмәгәндәрен генә.
– Ә әсәйең өйҙә эшләтәме? – тип һораны Мәргән Кларанан.
Был һорау ҡыҙҙы бик оҙаҡ уйланырға мәжбүр итте. Тегеләй ҡаранды, былай ҡаранды, шунан һуң, өҙөп:
– Юҡ, әсәйем беҙгә эшләргә ҡушмай. Беҙҙең йортобоҙҙа өй йыйыштырыусы бар. Эйе, барлыҡ эште ул башҡара. Ә беҙ уның эшләгәнен ҡарап ҡына ултырабыҙ, – тине.
– Ә ашнаҡсығыҙ бармы?
– Ашнаҡсы?.. Әлбиттә, ашнаҡсы ла бар. Унһыҙ буламы инде?
– Улай булһа, баҡсасығыҙ ҙа, водителегеҙ ҙә барҙыр?
– Эйе, баҡсала берәү йөрөй шунда, соҡоноп, ҡаҙынып. Ә водитель – әсәй үҙе йөрөтә машинаһын.
– Мин һине бая ҡарап торҙом, – тине атаһы, – һин иҙәнде бик оҫта йыуа инең. Хатта миндә, берәй урында йыйыштырыусы, йә иҙән йыуыусы булып эшләмәйһеңме, тигән һорау барлыҡҡа килде.
Был һорау тағы ҡыҙыҡайҙы уйланырға мәжбүр итте:

– Шулайҙыр, – тине ҡыҙыҡай, – әсәйем дә иғтибар иткәне бар. Ни эшләптер, мин үҙем дә иҙән йыуырға яратам, – ул комплекстың киң, ҙур иҙәндәренә күҙ һирпте, – их, ошоларҙы бер йыуып сығарғанда! Минән һуң ялт итеп ҡала торған! Ә бында барыһын да машина йыуа икән. Йәл, бик йәл.
Шул ваҡыт көтөлмәгән хәл булды. Ҡыҙ, күҙ менән ҡаш араһында, Мәргәндең ҡултығына һеңде лә ҡуйҙы. Үҙе:
– Сеү! Өндәшмә! – тип атаһының ҡулынан ауырттырып тотто.
– Нимә булды? – тине Мәргән.
– Күрәһеңме? – ул ҡашы менән генә, үҙе һымаҡ йәштәрҙәге ике ҡыҙыҡайға күрһәтте. – Улар – әсәйемдең эш буйынса партнерҙары, мине һинең менән күреп ҡалһалар, әллә нимәләр һөйләп сығарырҙар. Шул тиклем тәртипһеҙ ҡыҙҙар, мин уларҙы яратмайым. Әсәйем дә улар менән аралашыуымды яратмай. “Уларҙы күрһәң, ҡас”, – тип өйрәтте. Ә улар ҡасып ҡына ҡотолорлоҡ ҡыҙҙар түгел. Мине күреп ҡалыу менән, аҡса һорай башлаясаҡтар, кейемемде һалдырып алырға теләйәсәктәр. Әсәйем дөрөҫ әйтә, уларҙан алыҫыраҡ тороуың хәйерле.
– Улар һине туҡмамаймы? – тип һораны Мәргән...
Мәргән, ҡыҙҙың