Күҙ алдына килтерҙегеҙме? Вагон аҡрынлап ҡуҙғала, проводник һүгенә-һүгенә, ҡапҡа һаҡсыһы һымаҡ, тоҡтарҙы ергә елгәреп өлгөрә, ә апайыбыҙ бер һүҙ өндәшмәй тоҡтарын эләктереп, вагон өңөнә ырғытып бара. Ә поезд тиҙлеге артҡандан-арта, тоҡтар өҫкә лә, аҫҡа ла оса. Юҡ! Кәримә апай бирешергә уйламай. Былар ябай тоҡтар түгел, уның хәләл көсө, балаларының ризығы, күҙ терәп торған берҙән-бер өмөтө һәм ышанысы. Нисек тамамлана инде был алыш? Әлбиттә, Кәримә апайҙың еңеүе менән.
– Икәүһен бер ҡулыма тотоп, һулаҡайым менән береһен ырғытыуға, теге мәрйә тимер ишеген ябам ғына тигәйне, икәүһен осороп, артынан үҙем дә килеп индем, – тип хәтерләй апай. – Тегеңә һөйләнә-һөйләнә, мине үткәреүҙән башҡа сара ҡалманы.
Кәримә апайҙың вафатына байтаҡ инде. Уны юҡһынғанда йыш ҡына ошо ваҡиғаны иҫкә төшөрәбеҙ. Барыбер еңеп ҡуйған бит, тип ҡыуанабыҙ.