Хәтер юғала - Хәтәр

Сибәр, суҡын­мыш! Хә­йер, ун һигеҙ йәштә кем генә сибәр булмаҫ икән! Шағирҙар әйтмешләй, тулып беш­кән ал­ма – ҡап та йот. Ләкин ҡыҙ­­ҙың таныш йө­ҙөн күр­гәс, үҙемдең дә шал­ҡандай аҡ сырайым ҡапыл ҡыҙыл сөгөлдөр төҫөнә инде. Та­ныш йөҙ, муйылдай ҡап-ҡа­ра күҙҙәр. Бүлмәлә уға ғына хас һәм электән миңә таныш булған хуш еҫ – зә­ңгәр хы­ялдарға сумдырып, күңел ҡа­наттарын ожмах түрҙәренә алып инеүсе ҡыҙ еҫе. Үәт, әкәмәт. Еҫен хәтерләйем, ә исемен – юҡ. Шулай ҙа буламы икән ни?
Башты башҡа терәп, серле күҙҙәренә сумып, һуштан яҙыу­ым әлегеләй хәте­ремдә. Уның ҡайнар ирендәре, ҡайнар һу­лышы әле лә битемде өтә кеүек. Ҡаба­рынҡы күкрәк ос­тары менән тәүҙә күк­рәгемә һыйынһа, һуңынан ап-аҡ ҡул­дарын елкәмә һалып, «аһ» ти­гән өн сығарып, ҡосағыма иреп сумды бөтә булмыш ағзалары менән. Устарымда нәҙек би­ленең йылылығы, күҙ алдымда уң яҡ ҡо­лағы эргәһендәге ҡа­рағаттай миңе һәм ишетелер-ишетелмәҫ ниҙер бышыл­дауы. Ни икәне һүҙһеҙ ҙә аңлашыла инде. Ләкин ҡасан булды был хәл? Ҡасандыр егет са­ғымда яратып өйләнгән бисәмә хыя­нат иттемме икән ни? Йә, Хо­ҙай. Түҙемлек бир. Тамуҡта­ры­­ңа илтеп тыға күрмә. Яңы­лышты ерҙәге бер әруахың. Юҡтыр, юҡ. Булмаҫ. Ҡатын ал­маштырыу тигәс тә, күлдәк алмаштырыу түгел бит ул. Күл­дәк тигәндән, әлеге зәңгәргә аҡ сәскә төшкән күлдәген кей­гәйне бит теге саҡ минең менән булғанда. Туҡта, туҡта. Ана бит өҫкө төймәһе юҡ. Ул төймә ми­нең салбар кеҫәһендә ята, иҫтәлек булып. Күлдәгенең эсендәге эске күлдәге сит-ситтәре сиге­леп, ал төҫтә бу­лырға тейеш. Ә лифчигы һары ине. Быныһын точно беләм. Фе­керемде иҫбатлау йөҙөнән өҫтәл артында яҙып ултырған ҡыҙҙың эйелгәндә асыла төш­кән күкрәгенә үрелеп ҡараным. Тап шулай. Мин уйлағанса. Ләхәүлә. Бик тәрән ингәнмен. Ал төҫтәге күлдәк һәм һары лиф­чик. Ә күкрәк өҫтөндә етешмәгән зәңгәр төймә минең кеҫә төбөндә. Ирек­һеҙҙән төй­мә ятҡан кеҫәне ҡабат ҡапшап ҡуйҙым. Тимәк, миңә күлдәк­тәге төймәне йолҡоп алырға тура килгән. Үҙе генә ри­за­лаш­маған. Көсләгәнмен… иҫерек баш­тан. Улай тиһәң, мин айыҡ кеше. Ҡатыным наркологтарға тапшырып дауалатты, сиктән тыш оло хаҡҡа. Хатта әйтергә тел әйләнмәй – ул аҡсаға бер йәшник араҡы һатып алып, аҙна буйы байрам итеп булыр ине!!! Ә шулай ҙа төймәне йолҡоп алған­мын. Ана бит күлдәге шул урындан йыр­тылып уҡ киткән. Ах, мин ҡарт ишәкте! Оятһыҙ. Ни йөҙөм менән ошо сабыйҙы мәс­хәрәләнем икән?! Уф, сы­ҙай алмайым. Ер убылһа, ғәр­ле­гемдән ер тишегенә инеп юғалырға әҙермен. Ни йөҙөмдө йыртып уның йөҙөнә күтәрелеп ҡарарға? Ә танып алһа? По­лицияға еткерһә? Кем белә, бәл­ким, мөйөш һа­йын фотом­ды элеп тә сыҡ­ҡан­дарҙыр. Опас­ный сексуаль маньяк тип. Чикати­ло шикелле. Йә бул­маһа, бына хәҙер те­лефон труб­каһын күтәрер ҙә, 02 һанын йыйып: «Ул бында», – тиер. Үҙе һиҙ­мә­гәндә тиҙерәк ҡара бесәй ши­келле сы­ғып шылырға кәрәк бынан. Аяҡ оста­рына ғына ба­ҫып ишеккә табан шыуыш­тым.
Шунда ҡыҙ бөҙрә башын күтәреп: «Нә­сәлник үҙендә. Рә­хим итегеҙ!» – тип ма­тур йыл­майҙы. Мин тораташтай ҡа­тып ҡалдым. Гүйә, өҫтөмә биҙрәләп боҙло һыу ҡойҙолар. Ни ҡыл­ғанымды һиҙ­мәҫтән, салбар кеҫәмдән теге зәң­гәр төймәне сығарып, ғәйе­бем­де ошо төймә менән йы­уырға теләгәндәй, тиҙерәк һылыуҡайға һуҙҙым, башымды туп уйнатып яңылыш тәҙрә ватҡан малай шикелле түбән һалындырып, әлбиттә.
«Ой, рәхмәт, ағай, – тине ҡыҙ, йөҙөмә һирпелеп. – Мин инде бындай төймә табыуыма өмө­төмдө өҙгәйнем. Атайымдың тыуған көнөмә тип Мәскәүҙән алып ҡайтҡан бүләге ул өҫтөм­дәге күлдәгем. Беҙҙең ҡалала бындай төймәне табыу ҡыйын. Иртәнге пик сәғәте етһә, эшкә нисек килергә белмәйбеҙ. Ав­тобустар шығырым тулы. Үҙегеҙ күрҙегеҙ, бөгөн дә мискәгә шыплап тултырылған балыҡ шикелле килдек бит эш уры­нына. Тимәк, һеҙ булғанһығыҙ инде минең төймәне йолҡоу­сы». «Мин», – тинем уңайһыҙла­нып һәм ҡапыл ғына бөтәһен дә хәтеремә төшөрөп. Өҫтөмдән бер юлы тиҫтәләгән гер таш­тарын алып ташланылармы ни!
Тәнем-йәнем еңеләйеп кит­кәндәй бул­ды. Күкрәгемә бүл­мәләге хуш еҫле таныш һа­уаны тул­тырып һулыш ал­дым. Шунда уҡ бө­тә­­һе лә хәтеремә төштө. Ана шул се­лёдка шикел­ле халыҡ менән шыплап тулған автобуста һыңар аяҡтың баш бар­мағына баҫып барғанда, әлеге һылыуҡай, аяҡтары ме­нән тамам ерҙән айырылып, минең менән бер пассажир араһына ҡыҫылғайны. Йығы­лып китмәҫ өсөн ул ах-ух килеп муйы­нымдан ҡосаҡлап алыр­ға мәжбүр булды. Ҡу­лымдағы сетка бисара ҡыҙҙың күлдәк төймә­һенә уралған. Быны мин ав­тобустан төшкән саҡта ғына иҫләнем. Асыҡ ишектән халыҡ араһына ҡыҫылған, төшкө ашҡа тип бер шешә кефир менән һыңар булка һалынған шул сеткамды бө­тә көсөмә тартып алыуым булды, ҡуҙ­ғалып бар­ған автобус эсендә «аһ» тигән ҡатын-ҡыҙ тауышы ише­телде. Кефирға буялған булка ки­ҫәктәрен ара­лап ул­тырғанда әлеге зәң­гәр төймә килеп сыҡ­ты. Ма­турлап, һырлап, биҙәк­ләп эш­ләнгән. Бәлки, шуның өсөн һалған­мындар кеҫәмә. Уныһын инде төпсөн­мәгеҙ. Әйтәм бит, хәтер самалы. Әле бына ошо зәңгәр төймәне аҡ сәскәле зәңгәр күлдәкле һы­лыуҡайҙың усына һалғайным. Зәңгәр хыялдарым зәңгәр төй­мә менән бергә юҡҡа сыҡты ла ҡуйҙы.

Һүрәт: mihailgurevitch.livejournal.com