Бер рәхәттең – бер михнәте.
Мин бит эштән ҡайтып киләм,
Корпоратив кисәһенән, тим,
– Мин эсмәйем, – тип ҡараным, –
Әгәр мин йөрөмтәл булһам,
Бер-бер артлы тост әйткәстәр,
Үҙем дә тост әйтеп алдым,
Алдым да, дөрөҫөн әйттем:
Бәлки, әйтмәҫкә булғандыр?
Әйҙә, шул подъезда йоҡла.
Ир, – тип әйтеп була бит.
Ныҡ маҡтарлыҡ хужаң булғас,
– Иламайым! Әйҙә, бар кит!
Һинһеҙ ҙә һәйбәт йәшәрмен,
Бына һиңә! Был ниндәй хәл?
Боҙолған пластинка кеүек,
Тик ҡабатлай: кит тә кит.
Үҙен гел «һыйпап» йөрөгәс,
– Ярай, – тинем, – китәм инде
Мин ташландыҡ ир түгелмен,
Төплө һүҙ әйткәнмен икән,
Ипләп кенә керҙем дә мин,
Инде бик һуңлап ҡайтһам да,